ΡΩΣΙΑ
Σελίδα 1 από 1
ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 11:38
Ήρθε η ώρα να μοιραστώ μαζί σας το πιο δύσκολο και πιο ακριβό ταξίδι μου έχω κάνει. Μιας και στο net δεν βρήκα σχεδόν καμιά πληροφορία θα προσπαθήσω να το αναλύσω όσο πιο πολύ ώστε να γίνει αρκετά εύκολο για όποιον θελήσει να ακολουθήσει.
Η Ρωσία πάντα ήταν στο μυαλό μου σαν κάτι το απόμακρο και επικίνδυνο με εικόνες από τις παρέλασης στην Κόκκινη πλατεία και από τουρίστες που είχαν πάει αεροπορικός. Ψάχνοντας για το διαφορετικό και το μοναδικό η Ρωσία φάνταζε σαν mast.
Η ιδέα μου μπήκε σαν πλακά και έτσι άρχισα να ψάχνω για πληροφορίες. Όσο έψαχνα τόσα λιγότερα έβρισκα Στο internet βρήκα πολύ λίγα πράγματα και αυτά τα λίγα από το εξωτερικό και όταν λέω λίγα εννοώ ένα ζευγάρι μόνο. Όλοι είχαν πάει ή ήταν από αυτά τα μέρη ήταν αρνητικοί απέναντι σε ένα ταξίδι με μηχανή.
Έτσι όλο αυτό το σκηνικό δημιούργησε στο μυαλό μου ένα ταξίδι με άγνωστες συνθήκες που θα ήθελε πολύ καλή προετοιμασία και δεν θα είχε περιθώρια λάθους.
Με το που κατάλαβα τα παραπάνω κατάλαβα ότι είχα πάρει την απόφαση για την Ρωσία και δεν θα το ξανασκεφτώ.
Το πιο κρίσιμο και πιο ακριβό σημείο για ένα τέτοιο ταξίδι είναι η προετοιμασία του και συγκεκριμένα η γραφειοκρατία του.
Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι είχαμε δώσει 800 ευρώ και ακόμα δεν είχαμε φύγει.
Ξεκινάμε με καινούργια ταυτότητα ώστε να βγάλουμε διαβατήρια. Πρέπει να προσέξετε ώστε να έχετε νωρίς στα χέρια σας τα διαβατήρια γιατί η VISA της Ρωσία θέλει 3 εβδομάδες για να βγει. Μετά από τηλέφωνα στην πρεσβεία βρήκα τουριστικό γραφείο που ανέλαβε να βγάλει την VISA. Προσοχή η VISA δεν πρέπει να είναι transit αλλά για διαμονή. Για να περάσεις οδικός τα σύνορα πρέπει να έχεις μαζί σου και αποδεικτικό κράτησης δωματίου στην Μόσχα το οποίο σου το στέλνει το ξενοδοχείο. Στην δική μου περίπτωση το ανέλαβε ο ταξιδιωτικός πράκτορας που έβγαλε την VISA με μια εικονική κράτηση.
Σύμφωνα με την ΕΛΠΑ χρειάζεται και να γίνει το δίπλωμα διεθνές. Ένα άχρηστο έξοδο κατά την γνώμη μου που δεν χρειάστηκε πουθενά αλλά δεν ξεκινάς ένα τέτοιο ταξίδι με μάλλον και θα δούμε από άποψη χαρτιών οπότε σας συμβουλεύω βγάλτε το να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. Η διαδικασία είναι πολύ γρήγορη κάπου μίση ώρα αν έχετε μαζί σας δίπλωμα και φωτογραφίες
Πράσινη κάρτα οπωσδήποτε, η Ρωσία δεν δέχεται την πράσινη κάρτα αλλά στα σύνορα για να σου ασφαλίσουν την μηχανή πρέπει να την έχεις μαζί σου, όπως θα το αναλύσουμε παρακάτω.
Η Λευκορωσία θέλει και αυτή την ανάλογη VISA αλλά λόγο έλλειψη προξενείου εδώ στην Ελλάδα θα πρέπει να την βγάλουμε καθοδόν οπότε αν πάρουμε μαζί μας 4 φωτογραφίες ταυτότητας θα μας γλυτώσει από αρκετή ταλαιπωρία όπως θα δούμε παρακάτω.
Εμείς πήραμε την σκηνή μαζί μας μπας και γλυτώσουμε κάνα έξοδο αλλά ουσιαστικά την κουβαλήσαμε μαζί μας σε όλο το ταξίδι και την χρησιμοποιήσαμε τιμής ένεκεν στην Κρακοβία. μέχρι και την Πολωνία υπάρχουν camping αλλά η τιμή του δίκλινου είναι παρά πολύ φτηνή πάντα κάτω από 30 ευρώ και μιας και η διαδρομή δεν παρουσίαζε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον προτιμήσαμε να κάνουμε χιλιόμετρα από το να ψάχνουμε για camping και να επιβαρυνόμαστε με την επιπλέον κούραση του στήσε ξέστησε. Στην Ρωσία και Λευκορωσία απλά δεν υπάρχουν camping εκτός από ένα στο Μινσκ αλλά που δεν καταφέραμε να πάμε για να σας πω πως είναι. Γενικά ξεχάστε την σκηνή για ένα τέτοιο ταξίδι σε χάρτες μπορεί να αναφέρονται camping αλλά είναι χώροι ύπνου για νταλίκες που ούτε κατά διάνυα δεν στήνεις σκηνή .
Διόδια υπάρχουν παντού εκτός από την Ρωσία. Σε όλες τις χώρες δέχονται ευρώ αλλά για να μην σας κοροϊδεύουν στην ισοτιμία στα διόδια καλό είναι στα σύνορα να κάνετε συνάλλαγμα για κάθε χωρά ακόμα και αν δεν πρόκειται να διανυκτερεύσετε σε αυτή. Όσο πιο νότια είναι η χώρα τόσο πιο αυξημένος είναι ο κίνδυνος να σας κοροϊδέψουν στα διόδια μιας και δεν αναγραφούν πουθενά αν είσαι μηχανή τι πληρώνεις παρά μόνο έχουν κατηγορίες όποτε καλό είναι από νταλικέρηδες να μάθετε σε ποια κατηγορία ανήκετε ( εγώ δεν μπόρεσα να μάθω....... ). Στην Λευκορωσία τώρα δεν έχει σημασία αν έχετε κάνει συνάλλαγμα οι τουρίστες πληρώνουν σε ευρώ και πρέπει να δείχνεται και την πινακίδα σας και ότι διοδιο και να περάσεις η τιμή είναι 1 ευρώ..........
Η μηχανή τώρα εννοείτε ότι θα πρέπει να είναι σε άψογη κατάσταση και ότι εργαλείο ή ανταλλακτικό πάρετε μαζί σας καλό θα είναι. Από Λευκορωσία και μετά δεν βρίσκεις τίποτα μέχρι και φίλτρο λαδιού από Πολωνία παραγγέλνουν.
Λοιπόν αρκετά μπλα μπλα. ¶ντε να ξεκινήσουμε.
Αναχώρηση 4:30 το πρωί και από Μπράλο φτάνουμε Λαμία ότι έχει ξημερώσει και στον καφέ ρίχνουμε τον πρώτο τσακωμό έτσι για το καλό.
Όλη η αγωνιά και το αχνός του ταξιδίου βγήκε με αυτόν τον τρόπο.
Αφού υποχώρησα και δέχτηκα το κοροϊδευτικό βλέμμα του βενζινά φύγαμε.
Και φτάνουμε στο πρώτο σύνορο για Σκόπια. Φουλάρω βενζίνη στην Ελλάδα βέβαια για να μην χρειαστεί να σταματήσουμε πουθενά και ξεκινάμε. Περνάμε αέρα τα ελληνικά σύνορα και σταματάμε στα σκοπιανά. Κόσμος πολύς ζέστη ακόμα πιο πολύ και παίρνω το πιο κακόμοιρο βλέμμα που έχω με βλέπει ο σκοπός και με αφήνει να περάσω, αφού τον ευχαρίστησα στα αγγλικά που δεν ήξερε περνάμε έλεγχο διαβατηρίων μας δίνει και ένα χαρτί να συμπληρώσουμε και μας το εξηγεί σε άπταιστα σκοπιανά πώς να το συμπληρώσουμε τον ευχαριστώ σε άπταιστα ελληνικά το βάζω μέσα στα διαβατήρια και φεύγουμε αφού κάναμε συνάλλαγμα . Μπαίνουμε στο αυτοκινητόδρομο με όριο ταχύτητας 120 και όλα ωραία όλα καλά. Ξαφνικά σταματά ο αυτοκινητόδρομος λόγο έργων που δεν είδαμε ποτέ και από τα χόρτα που είχε μάλλον δεν θα γίνουν ποτέ. Τώρα ο δρόμος είναι επαρχιακός με όριο 60-80 και με αρκετά μπλόκα από κάτι τροχονόμους με τα πουκάμισα έξω κοιλία και γεμάτοι ιδρώτα, αλλά με ραντάρ στα χέρια τους που σταματάγανε τουρίστες ακόμα και 1 χιλιόμετρο να πήγαιναν πάνω από το όριο. Φυσικά η ταχύτητα είχε πέσει 10 χιλιόμετρα κάτω από το όριο γιατί αν μας σταματάγανε άντε να βγάζαμε άκρη και το 50ευρω το είχα σίγουρο. Η διαδρομή δεν είχε κανένα ενδιαφέρον και έφυγε σχετικά γρήγορα και φτάσαμε στα σύνορα. Στον έλεγχο διαβατηρίων τους έδωσα το χαρτί πίσω όπως μου το δάσωνε και πάλι σε άπταιστα σκοπιανά με ρώτησαν ( μάλλον ) γιατί δεν το συμπλήρωσα τους εξήγησα στα Αγγλικά ότι δεν καταλάβαινα μου απάντησαν στα Σκοπιανά ( μάλλον ) δε γαμιεσε Έλληνα και πέρασα. Σερβία τώρα και τα πράγματα ήταν πιο καλά τώρα έλεγχος διαβατήριων και ούτε ένα χαρτάκι για συμπλήρωμα συνεννοηθήκαμε στα αγγλικά και φύγαμε. Μετά από λίγα χιλιόμετρα το τοπίο αλλάζει και διασχίζουμε ένα φαράγγι με ωραίες αλλαγές τοπίου. Ο δρόμος είναι επαρχιακός με αρκετή κίνηση αλλά το τοπίο μας κράταγε ξεκούραστους. Έχει φτάσει μεσημέρι τώρα και σταματάμε για φαγητό και το μενού και το γκαρσόνι μιλάνε ελληνικά οπότε φάγαμε ότι θέλαμε και συνεχίσαμε.
Ο δρόμος πλέον έχει γίνει αυτοκινητόδρομος και η ταχύτητες γύρω στα 130-140 με αρκετά διόδια που πλήρωνα ότι νάνε από 1,5 μέχρι και 7 ευρώ. Έχει πλέον φτάσει απόγευμα και περνάμε απέξω το Βελιγράδι και από ψηλά φαίνεται πολύ ωραία πόλη και δίνουμε υπόσχεση για κάποιο άλλο ταξίδι. Η ώρα είναι πλέον 20:00 και η Χαρά ασκεί το πρώτο βέτο του ταξιδίου και πλέον βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο να βρούμε ξενοδοχείο. Μεγάλο λάθος μας γιατί υπήρχαν πάνω στον αυτοκινητόδρομο πολλά ξενοδοχεία αλλά όταν μας ήρθε να σταματήσουμε κοντά στο Βελιγράδι δεν υπήρχε τίποτα. Μπαίνουμε σε ένα γειτονικό χωριό (Novi Sad) και μετά από καμιά ώρα και με πολύ παντομίμα βρίσκουμε ένα μικρό ξενοδοχείο με parking και πέφτουμε για ύπνο. 30 ευρώ το δωμάτιο και τα πρώτα 1.300 χιλιόμετρα είναι πίσω μας με τουλάχιστον 1 ώρα καθυστέρηση στα σύνορα.
Στρατιωτικό ξύπνημα 7:00 και φύγαμε γρήγορα γρήγορα. Τρώμε μεσημεριανό έξω από την Βουδαπέστη σε MacDonald’s. Τα σύνορα έχουν γίνει πλέον ένας τυπικός έλεγχος διαβατηρίου χωρίς καθυστέρηση. Περνάμε την Σλοβακία από Miskolc-Kosice και περνάμε Πολωνία μέσα από μια κλασική διαδρομή από τα βουνά Tatra πρόποδες από τα Καρπάθια αλλά προσωπικά η διαδρομή δεν με εντυπωσίασε πολύ πράσινο βέβαια αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ( μάλλον έπρεπε να χαθούμε σε κάνα επαρχιακό αλλά πολλά τα χιλιόμετρα μπροστά μας ). Περνάμε χωρίς καθυστέρηση Πολωνία και κατευθυνόμαστε προς Lublin και κάπου εδώ ξεκινάει ο χαμός, όλη η Πολωνία είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο όλοι οι δρόμοι φτιάχνονται και τρώμε πολύ ταλαιπωρία.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στους Πολωνούς οδηγούς που είναι οι πιο κομπλεξικοί που έχω βρει. Μηχανές δεν υπάρχουν πολλές αλλά η παιδεία τους τους λέει ότι μια μηχανή δεν μπορεί να πηγαίνει πιο γρήγορα από ένα αμάξι ούτε να προσπερνά αμάξια που είναι μπλοκαρισμένα στην κίνηση. Πολλές φορές έκανα προσπέραση σε αμάξι που πήγαινε σιγά λόγο κίνησης και κατευθείαν έβγαινε στο αντίθετο ρεύμα με προσπέρναγε και μου έκλεινε το δρόμο ή ακόμα και σταματημένα να ήταν έκλειναν τον δρόμο για να μην περνάω ανάμεσα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν αρκετοί να μάθουν αρκετά καλά κάμποσα άγια πρόσωπα μας και για όσους δεν άκουγαν τους έδειχνα με το μεσαίο δάχτυλο ότι τώρα όλοι είναι στα ουράνια και να εξαφανίζομαι μπροστά όσο απίστευτο και να τους φαινόταν.
Μετά από 950 χλμ έχει φτάσει απόγευμα και βρίσκουμε ένα ωραίο ξενοδοχείο δίπλα σε λίμνη και μείναμε για το βράδυ. 40 ευρώ μιας και ήταν σε πάρα πολύ καλό μέρος και αφού κάναμε μπάνιο κάναμε βόλτα στην λίμνη για να ηρεμήσουμε και να δοκιμάσουμε τοπική πίτσα. Η μηχανή φυσικά σε παρκινγκ αφού πρώτα παραθεριστές την έβγαλαν αρκετές φωτογραφίες.
Η Ρωσία πάντα ήταν στο μυαλό μου σαν κάτι το απόμακρο και επικίνδυνο με εικόνες από τις παρέλασης στην Κόκκινη πλατεία και από τουρίστες που είχαν πάει αεροπορικός. Ψάχνοντας για το διαφορετικό και το μοναδικό η Ρωσία φάνταζε σαν mast.
Η ιδέα μου μπήκε σαν πλακά και έτσι άρχισα να ψάχνω για πληροφορίες. Όσο έψαχνα τόσα λιγότερα έβρισκα Στο internet βρήκα πολύ λίγα πράγματα και αυτά τα λίγα από το εξωτερικό και όταν λέω λίγα εννοώ ένα ζευγάρι μόνο. Όλοι είχαν πάει ή ήταν από αυτά τα μέρη ήταν αρνητικοί απέναντι σε ένα ταξίδι με μηχανή.
Έτσι όλο αυτό το σκηνικό δημιούργησε στο μυαλό μου ένα ταξίδι με άγνωστες συνθήκες που θα ήθελε πολύ καλή προετοιμασία και δεν θα είχε περιθώρια λάθους.
Με το που κατάλαβα τα παραπάνω κατάλαβα ότι είχα πάρει την απόφαση για την Ρωσία και δεν θα το ξανασκεφτώ.
Το πιο κρίσιμο και πιο ακριβό σημείο για ένα τέτοιο ταξίδι είναι η προετοιμασία του και συγκεκριμένα η γραφειοκρατία του.
Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι είχαμε δώσει 800 ευρώ και ακόμα δεν είχαμε φύγει.
Ξεκινάμε με καινούργια ταυτότητα ώστε να βγάλουμε διαβατήρια. Πρέπει να προσέξετε ώστε να έχετε νωρίς στα χέρια σας τα διαβατήρια γιατί η VISA της Ρωσία θέλει 3 εβδομάδες για να βγει. Μετά από τηλέφωνα στην πρεσβεία βρήκα τουριστικό γραφείο που ανέλαβε να βγάλει την VISA. Προσοχή η VISA δεν πρέπει να είναι transit αλλά για διαμονή. Για να περάσεις οδικός τα σύνορα πρέπει να έχεις μαζί σου και αποδεικτικό κράτησης δωματίου στην Μόσχα το οποίο σου το στέλνει το ξενοδοχείο. Στην δική μου περίπτωση το ανέλαβε ο ταξιδιωτικός πράκτορας που έβγαλε την VISA με μια εικονική κράτηση.
Σύμφωνα με την ΕΛΠΑ χρειάζεται και να γίνει το δίπλωμα διεθνές. Ένα άχρηστο έξοδο κατά την γνώμη μου που δεν χρειάστηκε πουθενά αλλά δεν ξεκινάς ένα τέτοιο ταξίδι με μάλλον και θα δούμε από άποψη χαρτιών οπότε σας συμβουλεύω βγάλτε το να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο. Η διαδικασία είναι πολύ γρήγορη κάπου μίση ώρα αν έχετε μαζί σας δίπλωμα και φωτογραφίες
Πράσινη κάρτα οπωσδήποτε, η Ρωσία δεν δέχεται την πράσινη κάρτα αλλά στα σύνορα για να σου ασφαλίσουν την μηχανή πρέπει να την έχεις μαζί σου, όπως θα το αναλύσουμε παρακάτω.
Η Λευκορωσία θέλει και αυτή την ανάλογη VISA αλλά λόγο έλλειψη προξενείου εδώ στην Ελλάδα θα πρέπει να την βγάλουμε καθοδόν οπότε αν πάρουμε μαζί μας 4 φωτογραφίες ταυτότητας θα μας γλυτώσει από αρκετή ταλαιπωρία όπως θα δούμε παρακάτω.
Εμείς πήραμε την σκηνή μαζί μας μπας και γλυτώσουμε κάνα έξοδο αλλά ουσιαστικά την κουβαλήσαμε μαζί μας σε όλο το ταξίδι και την χρησιμοποιήσαμε τιμής ένεκεν στην Κρακοβία. μέχρι και την Πολωνία υπάρχουν camping αλλά η τιμή του δίκλινου είναι παρά πολύ φτηνή πάντα κάτω από 30 ευρώ και μιας και η διαδρομή δεν παρουσίαζε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον προτιμήσαμε να κάνουμε χιλιόμετρα από το να ψάχνουμε για camping και να επιβαρυνόμαστε με την επιπλέον κούραση του στήσε ξέστησε. Στην Ρωσία και Λευκορωσία απλά δεν υπάρχουν camping εκτός από ένα στο Μινσκ αλλά που δεν καταφέραμε να πάμε για να σας πω πως είναι. Γενικά ξεχάστε την σκηνή για ένα τέτοιο ταξίδι σε χάρτες μπορεί να αναφέρονται camping αλλά είναι χώροι ύπνου για νταλίκες που ούτε κατά διάνυα δεν στήνεις σκηνή .
Διόδια υπάρχουν παντού εκτός από την Ρωσία. Σε όλες τις χώρες δέχονται ευρώ αλλά για να μην σας κοροϊδεύουν στην ισοτιμία στα διόδια καλό είναι στα σύνορα να κάνετε συνάλλαγμα για κάθε χωρά ακόμα και αν δεν πρόκειται να διανυκτερεύσετε σε αυτή. Όσο πιο νότια είναι η χώρα τόσο πιο αυξημένος είναι ο κίνδυνος να σας κοροϊδέψουν στα διόδια μιας και δεν αναγραφούν πουθενά αν είσαι μηχανή τι πληρώνεις παρά μόνο έχουν κατηγορίες όποτε καλό είναι από νταλικέρηδες να μάθετε σε ποια κατηγορία ανήκετε ( εγώ δεν μπόρεσα να μάθω....... ). Στην Λευκορωσία τώρα δεν έχει σημασία αν έχετε κάνει συνάλλαγμα οι τουρίστες πληρώνουν σε ευρώ και πρέπει να δείχνεται και την πινακίδα σας και ότι διοδιο και να περάσεις η τιμή είναι 1 ευρώ..........
Η μηχανή τώρα εννοείτε ότι θα πρέπει να είναι σε άψογη κατάσταση και ότι εργαλείο ή ανταλλακτικό πάρετε μαζί σας καλό θα είναι. Από Λευκορωσία και μετά δεν βρίσκεις τίποτα μέχρι και φίλτρο λαδιού από Πολωνία παραγγέλνουν.
Λοιπόν αρκετά μπλα μπλα. ¶ντε να ξεκινήσουμε.
Αναχώρηση 4:30 το πρωί και από Μπράλο φτάνουμε Λαμία ότι έχει ξημερώσει και στον καφέ ρίχνουμε τον πρώτο τσακωμό έτσι για το καλό.
Όλη η αγωνιά και το αχνός του ταξιδίου βγήκε με αυτόν τον τρόπο.
Αφού υποχώρησα και δέχτηκα το κοροϊδευτικό βλέμμα του βενζινά φύγαμε.
Και φτάνουμε στο πρώτο σύνορο για Σκόπια. Φουλάρω βενζίνη στην Ελλάδα βέβαια για να μην χρειαστεί να σταματήσουμε πουθενά και ξεκινάμε. Περνάμε αέρα τα ελληνικά σύνορα και σταματάμε στα σκοπιανά. Κόσμος πολύς ζέστη ακόμα πιο πολύ και παίρνω το πιο κακόμοιρο βλέμμα που έχω με βλέπει ο σκοπός και με αφήνει να περάσω, αφού τον ευχαρίστησα στα αγγλικά που δεν ήξερε περνάμε έλεγχο διαβατηρίων μας δίνει και ένα χαρτί να συμπληρώσουμε και μας το εξηγεί σε άπταιστα σκοπιανά πώς να το συμπληρώσουμε τον ευχαριστώ σε άπταιστα ελληνικά το βάζω μέσα στα διαβατήρια και φεύγουμε αφού κάναμε συνάλλαγμα . Μπαίνουμε στο αυτοκινητόδρομο με όριο ταχύτητας 120 και όλα ωραία όλα καλά. Ξαφνικά σταματά ο αυτοκινητόδρομος λόγο έργων που δεν είδαμε ποτέ και από τα χόρτα που είχε μάλλον δεν θα γίνουν ποτέ. Τώρα ο δρόμος είναι επαρχιακός με όριο 60-80 και με αρκετά μπλόκα από κάτι τροχονόμους με τα πουκάμισα έξω κοιλία και γεμάτοι ιδρώτα, αλλά με ραντάρ στα χέρια τους που σταματάγανε τουρίστες ακόμα και 1 χιλιόμετρο να πήγαιναν πάνω από το όριο. Φυσικά η ταχύτητα είχε πέσει 10 χιλιόμετρα κάτω από το όριο γιατί αν μας σταματάγανε άντε να βγάζαμε άκρη και το 50ευρω το είχα σίγουρο. Η διαδρομή δεν είχε κανένα ενδιαφέρον και έφυγε σχετικά γρήγορα και φτάσαμε στα σύνορα. Στον έλεγχο διαβατηρίων τους έδωσα το χαρτί πίσω όπως μου το δάσωνε και πάλι σε άπταιστα σκοπιανά με ρώτησαν ( μάλλον ) γιατί δεν το συμπλήρωσα τους εξήγησα στα Αγγλικά ότι δεν καταλάβαινα μου απάντησαν στα Σκοπιανά ( μάλλον ) δε γαμιεσε Έλληνα και πέρασα. Σερβία τώρα και τα πράγματα ήταν πιο καλά τώρα έλεγχος διαβατήριων και ούτε ένα χαρτάκι για συμπλήρωμα συνεννοηθήκαμε στα αγγλικά και φύγαμε. Μετά από λίγα χιλιόμετρα το τοπίο αλλάζει και διασχίζουμε ένα φαράγγι με ωραίες αλλαγές τοπίου. Ο δρόμος είναι επαρχιακός με αρκετή κίνηση αλλά το τοπίο μας κράταγε ξεκούραστους. Έχει φτάσει μεσημέρι τώρα και σταματάμε για φαγητό και το μενού και το γκαρσόνι μιλάνε ελληνικά οπότε φάγαμε ότι θέλαμε και συνεχίσαμε.
Ο δρόμος πλέον έχει γίνει αυτοκινητόδρομος και η ταχύτητες γύρω στα 130-140 με αρκετά διόδια που πλήρωνα ότι νάνε από 1,5 μέχρι και 7 ευρώ. Έχει πλέον φτάσει απόγευμα και περνάμε απέξω το Βελιγράδι και από ψηλά φαίνεται πολύ ωραία πόλη και δίνουμε υπόσχεση για κάποιο άλλο ταξίδι. Η ώρα είναι πλέον 20:00 και η Χαρά ασκεί το πρώτο βέτο του ταξιδίου και πλέον βγαίνουμε από τον αυτοκινητόδρομο να βρούμε ξενοδοχείο. Μεγάλο λάθος μας γιατί υπήρχαν πάνω στον αυτοκινητόδρομο πολλά ξενοδοχεία αλλά όταν μας ήρθε να σταματήσουμε κοντά στο Βελιγράδι δεν υπήρχε τίποτα. Μπαίνουμε σε ένα γειτονικό χωριό (Novi Sad) και μετά από καμιά ώρα και με πολύ παντομίμα βρίσκουμε ένα μικρό ξενοδοχείο με parking και πέφτουμε για ύπνο. 30 ευρώ το δωμάτιο και τα πρώτα 1.300 χιλιόμετρα είναι πίσω μας με τουλάχιστον 1 ώρα καθυστέρηση στα σύνορα.
Στρατιωτικό ξύπνημα 7:00 και φύγαμε γρήγορα γρήγορα. Τρώμε μεσημεριανό έξω από την Βουδαπέστη σε MacDonald’s. Τα σύνορα έχουν γίνει πλέον ένας τυπικός έλεγχος διαβατηρίου χωρίς καθυστέρηση. Περνάμε την Σλοβακία από Miskolc-Kosice και περνάμε Πολωνία μέσα από μια κλασική διαδρομή από τα βουνά Tatra πρόποδες από τα Καρπάθια αλλά προσωπικά η διαδρομή δεν με εντυπωσίασε πολύ πράσινο βέβαια αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερο ( μάλλον έπρεπε να χαθούμε σε κάνα επαρχιακό αλλά πολλά τα χιλιόμετρα μπροστά μας ). Περνάμε χωρίς καθυστέρηση Πολωνία και κατευθυνόμαστε προς Lublin και κάπου εδώ ξεκινάει ο χαμός, όλη η Πολωνία είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο όλοι οι δρόμοι φτιάχνονται και τρώμε πολύ ταλαιπωρία.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνω στους Πολωνούς οδηγούς που είναι οι πιο κομπλεξικοί που έχω βρει. Μηχανές δεν υπάρχουν πολλές αλλά η παιδεία τους τους λέει ότι μια μηχανή δεν μπορεί να πηγαίνει πιο γρήγορα από ένα αμάξι ούτε να προσπερνά αμάξια που είναι μπλοκαρισμένα στην κίνηση. Πολλές φορές έκανα προσπέραση σε αμάξι που πήγαινε σιγά λόγο κίνησης και κατευθείαν έβγαινε στο αντίθετο ρεύμα με προσπέρναγε και μου έκλεινε το δρόμο ή ακόμα και σταματημένα να ήταν έκλειναν τον δρόμο για να μην περνάω ανάμεσα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν αρκετοί να μάθουν αρκετά καλά κάμποσα άγια πρόσωπα μας και για όσους δεν άκουγαν τους έδειχνα με το μεσαίο δάχτυλο ότι τώρα όλοι είναι στα ουράνια και να εξαφανίζομαι μπροστά όσο απίστευτο και να τους φαινόταν.
Μετά από 950 χλμ έχει φτάσει απόγευμα και βρίσκουμε ένα ωραίο ξενοδοχείο δίπλα σε λίμνη και μείναμε για το βράδυ. 40 ευρώ μιας και ήταν σε πάρα πολύ καλό μέρος και αφού κάναμε μπάνιο κάναμε βόλτα στην λίμνη για να ηρεμήσουμε και να δοκιμάσουμε τοπική πίτσα. Η μηχανή φυσικά σε παρκινγκ αφού πρώτα παραθεριστές την έβγαλαν αρκετές φωτογραφίες.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την GLYSTRAS στις Τρι 6 Μάης - 15:17, 2 φορές συνολικά
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 11:45
Ξύπνημα 08:00 αφού για σήμερα δεν έχουμε προγραμματίσει πολλά χιλιόμετρα και πάμε να περάσουμε τα σύνορα για Λευκορωσία από Brcst.
Φτάνουμε στα σύνορα και μπροστά μας μια μεγάλη ουρά αλλά ευτυχώς είδα ότι αν έχεις διαβατήριο της ΕΟΚ πέρναγες από άλλη είσοδο η οποία δεν είχε κίνηση και έτσι πέρασα από εκεί. Χρειάστηκαν όλα τα χαρτιά της μηχανής μαζί με τα δικά μου για να περάσουμε ουσιαστικά για να τους αποδείξω ότι είμαι ο κάτοχος της μηχανής, φυσικά η συνεννόηση γινόταν με παντομίμα και να του δείχνω όλα τα χαρτιά που είχα μαζί μου και να διαλέγει τι θέλει μια ώρα καθυστέρηση και περνάμε μια μεγάλη νεκρή ζώνη για να μπούμε στην Λευκορωσία από μια μικρή σιδερένια γέφυρα πάνω από ποτάμι με φυλάκια στο τέλος της που θύμιζε κατασκοπεύτηκες ταινίες. Περνάμε από το φυλάκιο και πάμε για τον έλεγχο διαβατήριων. Αφού έχουν πάρει όλα μας τα χαρτιά και περιμένουμε κάπου μισή ώρα έρχεται ο φύλακας και μας κάνει νόημα να τον εξακολουθήσουμε όλα χαρά εμείς σκέφτηκα ότι έφτασε η ώρα να χρησιμοποιήσω την μόνη μου Ρώσικη λέξη σπασιμπα (ευχαριστώ). Ανεβαίνουμε στην μηχανή και τον ακλουθούμε σιγά σιγά μας ανοίγει ένα πέρασμα και μας δείχνει την Πολωνία στην άλλη μεριά του ποταμού. Αυτό ήταν το σαγόνι είχε φτάσει μέχρι το ντεπόζιτο. Ο χειρότερος εφιάλτης του ταξιδίου γίνετε πραγματικότητα….προσπαθούμε να συνεννοηθούμε μαζί του αλλά μάταια μας χαιρετίζει στρατιωτικά και φεύγει αφήνοντας μας στην μέση του πουθενά.
Χωρίς άλλη επιλογή επιστρέφουμε στην πολώνια προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη αλλά τίποτα τα αγγλικά ήταν είδος πολυτελείας. Μένουμε κάτω από ένα υπόστεγο και προσπαθούμε να σκεφτούμε κάποια λύση αλλά τίποτα η χαρά πάει πάλι στους τελωνιακούς μπας και βγάλει άκρη και μένω μόνος μου ( έπρεπε να φυλάμε και την μηχανή ). Και κάπου εκεί αλλάζει η τύχη μας ξαφνικά έρχεται χαμογελαστή μια πολωνέζα υπάλληλος με τα πιο απίστευτα μπλε μάτια που έχω δει και μου πιάνει συζήτηση σε αγγλικά από πού είμαι και που πάω. Ο ερχομός της χαράς την κώλωσε λιγάκι αλλά πλέον ήταν αργά και άρχισα να την ρωτάω για το τι έχει συμβεί και τι μπορούμε να κάνουμε. Όπως μου είπε αφού πρώτα με ρώτησε ποια είναι αυτή δίπλα σου…….. ότι έχει αλλάξει ο νόμος και η Λευκορωσία πλέον θέλει VISA και πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην πρεσβεία που ευτυχώς ήταν μόνο 40 χιλιόμετρα πίσω στην πόλη biata podlaska. Μας δίνει και την διεύθυνση και φύγαμε. Μετά από μπόλικη παντομίμα βρίσκουμε τον δρόμο, λυπάμαι δεν θυμάμαι την διεύθυνση αλλά ήταν στα προάστια του χωριού και ουσιαστικά ήταν ένα σπίτι με μια σημαία πάνω του. Κοιτάμε απέξω και έκλεινε 12:00 και η ώρα ήταν 12:30. ως γνήσιοι έλληνες μπαίνουμε μέσα φυσικά και παρακαλάμε.
Ευτυχώς μα λυπήθηκαν και είπαν ότι θα κάνουν εξαίρεση. Όποτε μα έστειλαν σε μια τράπεζα να καταθέσουμε το πόσο των 150 ευρώ για την visa και φωτογραφίες μας. Προσοχή χρειάζεται να βγάλετε visa transit δηλαδή περάσματος και όχι ότι θα μείνετε κάπου μιας και η transit θέλει 1 ώρα ενώ η άλλη 2 εβδομάδες για να βγει και φυσικά μετά επιστροφής. Αφού ψάχναμε μέσα στο μεσημέρι για την τράπεζα και τον φωτογράφο τα καταφέραμε και με την visa πλέον στα διαβατήρια περάσαμε τα σύνορα σχετικά εύκολα. Αφού πρώτα μας κάνανε και την υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλεια για όσο καιρό θα ήμαστε στην χώρα τους, κάπου 35 ευρώ έκαστος. Σε αυτά τα σύνορα έβγαλα και ασφάλεια της μηχανής για την Ρωσία άλλα 50ευρω μαζί με το υποχρεωτικό αυτοκόλλητο που πρέπει να φέρει η μηχανή για να είναι νόμιμη. Θα μπορούσα να την βγάλω στην Ρωσία μάλλον αλλά στα ρώσικα σύνορα δεν είδα πουθενά κάτι για ασφάλειες και ένιωσα τυχερός που την έβγαλα στην Λευκορωσία. Είμαστε πλέον Λευκορωσία μετά από 6 ώρες καθυστέρηση αλλά τουλάχιστον τα καταφέραμε και πατάμε Ρωσία έστω Λευκορωσία αν θέλετε. Μπαίνουμε σε έναν τεράστιο αυτοκινητόδρομο με 4 λουρίδες για κάθε κατεύθυνση όλο ευθεία και όλοι να πηγαίνουν με 100 χλμ την ώρα. Εφιάλτης λες και έβλεπα έργο σε slow motion. Που να τολμήσω να ανεβάσω ταχύτητα παρά μόνο αν ακλουθούσα κάνα παράνομο που έφτανε τα 110. Το τοπίο είχε μεταμορφωθεί πλέον σε μια απέραντη πεδιάδα χωρίς κάποιο ενδιαφέρον παρά μόνο η διαπίστωση ότι δεν υπήρχαν δάση παρά μόνο καλλιέργειες. Στα διόδια δεχόσασταν μόνο 1 ευρώ και έπρεπε να καταγράψουν και την πινακίδα. Πλέον έχει φτάσει 20:30 και πλέον δεν υπάρχει ελπίδα να φτάσουμε στο Minsk και την κάνουμε σε μια πόλη στον δρόμο μας για να κοιμηθούμε στο Baranavicy. Μπαίνουμε στην πόλη αλλά άντε να βρεις πως λέγονται τα ξενοδοχεία στα ρώσικα. Γυρνάμε κανα μισάωρο μέσα στην πόλη με αρκετές ύποπτες φάτσες να μας κοιτάνε περίεργα , όπου ξαφνικά βλέπουμε αραγμένες δυο goldwind με τέρμα το ράδιο αραγμένες στην κεντρική πλατεία. Κατευθείαν παρκάρουμε δίπλα τους και προς μεγάλη ανακούφιση μας ο ένας μιλάει σπαστά αγγλικά. Είναι πάρα πολύ φιλικοί και μας πηγαίνουν σε ξενοδοχείο κανονίζουν όλα τα διαδικαστικά και μας πληρώνουν και το φυλασσόμενο parking της μηχανής!!!
Το ξενοδοχείο έχει και casino και είναι γεμάτο με περιέργους τύπους και καλά σοβαρά κορίτσια. Το ξενοδοχείο μπορείς να το πεις και Γ κατηγορίας χωρίς ζεστό νερό και η τελευταία συντήρηση που δέχτηκε να ήταν υπό καθεστώς σοβιετικής ένωσης αλλά ήταν το καλύτερο της πόλης. Είχε 10 ορόφους και ο κάθε όροφος είχε και δικό του έλεγχο.
Είχαμε κάνει 450χλμ και η 6ωρη καθυστέρηση στα σύνορα μας είχε εξουθενώσει αλλά οι καινούργιοι φίλοι μας μας περίμεναν κάτω και έτσι μιας και η υποχρέωση που νιώθαμε ήταν πιο μεγάλη από την κούραση κατεβήκαμε να συζητήσουμε. Στην παρέα είχε προστεθεί και ένας τύπος με thundercat ο όποιος μίλαγε ευτυχώς άψογα αγγλικά και μπορέσαμε να ανταλλάξουμε απόψεις. Οι δουλείες που κάνανε οι δυο με τις goldwing ήταν ο ένας εφοριακός και ο άλλος αρχιτέκτονας και ο νεαρός με το thundercat είχε όμιλο με μαγαζιά. Οπότε αρκετά ευκατάστατοι όλοι τους. από άποψη μισθών ο βασικός τους ήταν στα 550 ευρώ και το 1000 ήταν μισθός στελέχους σε μεγάλη εταιρεία. Οι τιμές στις μηχανές ήταν ανάλογες με Ελλάδα αλλά έπρεπε να τις φέρουν καινούργιες ή μεταχειρισμένες από Πολωνία. Ανταλλακτικά δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα μέχρι και φίλτρο λαδιού από Πολωνία παράγγελλαν. Εννοείτε ότι ξέρανε τον rossi και ήταν fan. Αφού μιλήσαμε για τα τυπικά ήρθε η ώρα για τις δύσκολες πολιτικές συζητήσεις. Φάνηκε ότι ήταν πολύ περίεργοι για το πώς βλέπαμε τους αμερικάνους καθώς μου χώσανε την σπόντα ότι βλέπουμε ειδήσεις αναμασημένες του sky και του bbc φυσικά τους είπα βλέπουμε από εκεί αλλά φυσικά έχουμε κρίση και εννοείτε ότι η Ελλάδα στην πλειοψηφία της είναι ενάντια της πολιτικής των αμερικανών. Με αυτήν την δήλωση η παρέα έγινε πιο δεμένη και όλοι αρχίσαμε να πίνουμε ενάντια της Αμερικής. Μας είπαν ότι σαν χώρα είχαν κάνει προσπάθεια για την δύση αλλά δεν είχαν την ανταπόκριση που περίμεναν και τώρα είχε βγει σοσιαλιστικό κόμμα και τάχτηκαν υπέρ της μαμάς Ρωσίας και όλοι θαύμαζαν τον Πουτιν. Γενικά η συζήτηση είχε πολύ καλό επίπεδο και έδειχναν άνθρωποι που ξέρουν να σκέφτονται και να βλέπουν τα πράγματα πίσω από τα γεγονότα. Είχαν κάποιο φίλο για ενοικιαζόμενο δωμάτιο την Αγ. Πετρούπολη και πήραμε το τηλέφωνο του. Είχε φτάσει αργά και κάπου μας λυπήθηκαν και δώσαμε ραντεβού να συναντηθούμε στον γυρισμό. Μας κέρασαν για άλλη μια φορά!!!! Και ύπνος κατευθείαν.
Ξύπνημα και γεμάτοι άνχος πάμε να περάσουμε τα σύνορα της Ρωσίας. Φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι οπλιστήκαμε με υπομονή και ριχτήκαμε στην μάχη. Γεμίσαμε με ένα σωρό έντυπα που έπρεπε να συμπληρώσουμε όλα στα ρώσικα. Κοιτώντας πως τα συμπλήρωναν τουρίστες κατάφερα και τα μισοεφτιαξα και περίμενα στην ουρά για να τα παραδώσω. Η ουρά αποτελούταν από κάπου 50 φορτηγατζήδες που κοίταγαν με μισό μάτι και πάντα προσπαθούσαν να μου φάνε την θέση, μεγάλη διάφορα από την σχέση μηχανόβιου-νταλικέρη που υπάρχει στην Ελλάδα-Ευρώπη. Όλα στα ρώσικα και κανείς να μην βοηθάει αλλά η ταμπέλα στην πόρτα για να είναι κλειστή λόγο aircondition σε αγγλικά…………….. Υπήρχαν και κάποια σχόλια του υπαλλήλου προς σε εμένα που έκανε όλους τους νταλικέρηδες να γελάσουν αλλά έκανα υπομονή και πέρασε και αυτό. Γενικά το κλήμα ήταν αρνητικό και δεν πολυχώνευαν την παρουσία μου. Κάποτε ξεμπερδέψαμε από εκεί και συνεχίσαμε στους τελωνιακούς. Μια από τα ιδία και εδώ με τις πληροφορίες που θελαν να γίνονται γελοίες πλέον. Ποσά ακριβώς κυβικά είναι η μηχανή, ποιος είναι ο κωδικός χρώματος της, πόσα χιλιόμετρα έχει η μηχανή, ποιο το βάρος της, τι είδος καύσιμο δέχεται, ποσά άτομα παίρνει, ποσά ντεσιμπέλ θόρυβο κάνει κλπ. Για να καταλάβω όλες τις ερωτήσεις και να απαντήσω έπεσε πολύ παντομίμα από έναν νεαρό ο οποίος με ανέλαβε προσωπικά. Αφού ξεμπερδέψαμε και με αυτά μου είπε ότι ήθελε να δει την μηχανή. Αφού βγήκαμε από το γραφείο και μέχρι να φτάσουμε την μηχανή μου είπε σε άπταιστα αγγλικά!!!!!!!!!!!! Ότι έχει και αυτός μηχανή ένα Suzuki haya. Φυσικά δεν μπήκα καν στην διαδικασία να ρωτήσω γιατί τώρα θυμήθηκε τα αγγλικά και πριν παιδευόμαστε αλλά μάλλον ήξερα την απάντηση. Ούτε φωτογραφία δεν τόλμαγα να πάρω μιας και δεν ήθελα μπλεξίματα. Αφού μας χαιρέτησε στρατιωτικά μας άνοιξε την πύλη και μετά από 3,5 ώρες καθυστέρηση πατάγαμε πλέον Ρωσία. Για συνάλλαγμα με βρήκε ένας τύπος της μαφίας και αντάλλαξα χωρίς κανένα πρόβλημα μου είπε ότι όλα τα αμάξια με σκούρα παράθυρα είναι μαφίας και να μην ανησυχώ δεν θα έχω κανένα πρόβλημα και έφυγε μέσα στην 7αρα BMW. Δεν το πολυπιστευαμε ότι περάσαμε τα σύνορα και έτσι φύγαμε γρήγορα για εθνική …..που καιρός για πανηγύρια.
Το σχέδιο μάχης ήταν να φτάσουμε όσο πιο κοντά στην Μόσχα. Ο αυτοκινητόδρομος τώρα είχε μεταμορφωθεί σε μιάμιση λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς διαχωριστικό με άπειρα μπαλώματα. Η ταχύτητα ήταν 100χλμ στροφή πουθενά και το τοπίο χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Καλλιέργειες πουθενά παρά μόνο βαρετή στέπα.
Σταματάμε για βενζίνη και καθώς πίνουμε νερό σταματάει ένα παλιό βαν κατεβαίνει ένας μεθυσμένος εργάτης και αρχίζει να τραγουδάει δεν μας πλησιάζει και εμείς χαμογελάμε αμήχανα, τότε κατεβαίνουν από το βαν άλλοι 10 και πιάνουν έναν (από αυτούς) και τον σαπίζουν στο ξύλο, τον είχαν κάτω και τον πάταγαν στο πρόσωπο αίματα παντού αλλά φαινόταν καθημερινότητα για αυτούς και η μηχανή ακριβώς δίπλα τους …..φωνάζω στην χαρά να πάει σε ένα απομακρυσμένο σημείο πηγαίνω παίρνω την μηχανή χωρίς ούτε καν να τους κοιτάξω παίρνω την μηχανή φοράμε κράνη και φεύγουμε σοκαρισμένοι. Και οι δυο σκεφτόμαστε που έχουμε μπλέξει πάλι αλλά συνεχίζουμε αλλά μπορώ να πω μουδιασμένοι.
Είναι απόγευμα πλέον και σε μια τυχαία έξοδο βγαίνουμε για να βρούμε κάποιο ξενοδοχείο. Το χωριό που διαλέξαμε λέγετε Gagarin και είναι το χωριό του πρώτου αστροναύτη όπως μας πληροφορούν τεράστιες πινακίδες. Μπαίνουμε στο χωριό και ήταν ένα ωραίο χωριουδάκι με πολύ ησυχία λίγη κίνηση αλλά οι κάτοικοι μας κοίταγαν περίεργα….. ρωτάμε σε ένα ξενοδοχείο για δωμάτιο και μας είπαν ότι δεν έχουν και να φύγουμε από το χωριό και να μην ρωτήσουμε αλλού ( μάλλον… μιας και τώρα μάθαινα ρώσικη παντομίμα ) αλλά μου έκανε τρομερή εντύπωση θύμιζε απομονωμένο μέρος που ήξερε ο ένας τον άλλον με τα μικρά του και δεν θελαν ξένους. Πρέπει να παραδεχτώ ότι είχα και τα χάλια μου από την κούραση αλλά και πάλι ήταν πολύ περίεργο και δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ στην Χαρά αν ήμαστε σε κουμμουνιστικό κράτος. Τέλος πάντων μπήκαμε πάλι αυτοκινητόδρομο.
Μετά από 800χλμ και καμιά 60χλμ από την Μόσχα βρήκαμε πάνω στον αυτοκινητόδρομο ένα ξενοδοχείο για νταλίκες. Είχε δικό του parking φυλασσόμενο για της νταλίκες και εκεί έβγαλε το βραδύ η μηχανή δίπλα στους φύλακες. 65 ευρώ το δωμάτιο το οποίο ήταν αρκετά καλό. Ο ξενώνας είχε όλα τα απαραίτητα για νταλικέρηδες με κοπέλες για «μασάζ» να σε περιμένουν να διαλέξεις την reception με see through αμφίεση. Ύπνος γεμάτος άγχος μιας και αύριο η εύρεση καταλύματος είναι ένα κρίσιμο σημείο του ταξιδίου αφού ένα φτηνό δωμάτιο στην Μόσχα έχει 350ευρω και πάνω μιας και οι τουρίστες στα ξενοδοχεία έχουν μια αρκετά μεγάλη επιβάρυνση νομίζω 30%.
Φτάνουμε στα σύνορα και μπροστά μας μια μεγάλη ουρά αλλά ευτυχώς είδα ότι αν έχεις διαβατήριο της ΕΟΚ πέρναγες από άλλη είσοδο η οποία δεν είχε κίνηση και έτσι πέρασα από εκεί. Χρειάστηκαν όλα τα χαρτιά της μηχανής μαζί με τα δικά μου για να περάσουμε ουσιαστικά για να τους αποδείξω ότι είμαι ο κάτοχος της μηχανής, φυσικά η συνεννόηση γινόταν με παντομίμα και να του δείχνω όλα τα χαρτιά που είχα μαζί μου και να διαλέγει τι θέλει μια ώρα καθυστέρηση και περνάμε μια μεγάλη νεκρή ζώνη για να μπούμε στην Λευκορωσία από μια μικρή σιδερένια γέφυρα πάνω από ποτάμι με φυλάκια στο τέλος της που θύμιζε κατασκοπεύτηκες ταινίες. Περνάμε από το φυλάκιο και πάμε για τον έλεγχο διαβατήριων. Αφού έχουν πάρει όλα μας τα χαρτιά και περιμένουμε κάπου μισή ώρα έρχεται ο φύλακας και μας κάνει νόημα να τον εξακολουθήσουμε όλα χαρά εμείς σκέφτηκα ότι έφτασε η ώρα να χρησιμοποιήσω την μόνη μου Ρώσικη λέξη σπασιμπα (ευχαριστώ). Ανεβαίνουμε στην μηχανή και τον ακλουθούμε σιγά σιγά μας ανοίγει ένα πέρασμα και μας δείχνει την Πολωνία στην άλλη μεριά του ποταμού. Αυτό ήταν το σαγόνι είχε φτάσει μέχρι το ντεπόζιτο. Ο χειρότερος εφιάλτης του ταξιδίου γίνετε πραγματικότητα….προσπαθούμε να συνεννοηθούμε μαζί του αλλά μάταια μας χαιρετίζει στρατιωτικά και φεύγει αφήνοντας μας στην μέση του πουθενά.
Χωρίς άλλη επιλογή επιστρέφουμε στην πολώνια προσπαθούμε να βγάλουμε άκρη αλλά τίποτα τα αγγλικά ήταν είδος πολυτελείας. Μένουμε κάτω από ένα υπόστεγο και προσπαθούμε να σκεφτούμε κάποια λύση αλλά τίποτα η χαρά πάει πάλι στους τελωνιακούς μπας και βγάλει άκρη και μένω μόνος μου ( έπρεπε να φυλάμε και την μηχανή ). Και κάπου εκεί αλλάζει η τύχη μας ξαφνικά έρχεται χαμογελαστή μια πολωνέζα υπάλληλος με τα πιο απίστευτα μπλε μάτια που έχω δει και μου πιάνει συζήτηση σε αγγλικά από πού είμαι και που πάω. Ο ερχομός της χαράς την κώλωσε λιγάκι αλλά πλέον ήταν αργά και άρχισα να την ρωτάω για το τι έχει συμβεί και τι μπορούμε να κάνουμε. Όπως μου είπε αφού πρώτα με ρώτησε ποια είναι αυτή δίπλα σου…….. ότι έχει αλλάξει ο νόμος και η Λευκορωσία πλέον θέλει VISA και πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην πρεσβεία που ευτυχώς ήταν μόνο 40 χιλιόμετρα πίσω στην πόλη biata podlaska. Μας δίνει και την διεύθυνση και φύγαμε. Μετά από μπόλικη παντομίμα βρίσκουμε τον δρόμο, λυπάμαι δεν θυμάμαι την διεύθυνση αλλά ήταν στα προάστια του χωριού και ουσιαστικά ήταν ένα σπίτι με μια σημαία πάνω του. Κοιτάμε απέξω και έκλεινε 12:00 και η ώρα ήταν 12:30. ως γνήσιοι έλληνες μπαίνουμε μέσα φυσικά και παρακαλάμε.
Ευτυχώς μα λυπήθηκαν και είπαν ότι θα κάνουν εξαίρεση. Όποτε μα έστειλαν σε μια τράπεζα να καταθέσουμε το πόσο των 150 ευρώ για την visa και φωτογραφίες μας. Προσοχή χρειάζεται να βγάλετε visa transit δηλαδή περάσματος και όχι ότι θα μείνετε κάπου μιας και η transit θέλει 1 ώρα ενώ η άλλη 2 εβδομάδες για να βγει και φυσικά μετά επιστροφής. Αφού ψάχναμε μέσα στο μεσημέρι για την τράπεζα και τον φωτογράφο τα καταφέραμε και με την visa πλέον στα διαβατήρια περάσαμε τα σύνορα σχετικά εύκολα. Αφού πρώτα μας κάνανε και την υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλεια για όσο καιρό θα ήμαστε στην χώρα τους, κάπου 35 ευρώ έκαστος. Σε αυτά τα σύνορα έβγαλα και ασφάλεια της μηχανής για την Ρωσία άλλα 50ευρω μαζί με το υποχρεωτικό αυτοκόλλητο που πρέπει να φέρει η μηχανή για να είναι νόμιμη. Θα μπορούσα να την βγάλω στην Ρωσία μάλλον αλλά στα ρώσικα σύνορα δεν είδα πουθενά κάτι για ασφάλειες και ένιωσα τυχερός που την έβγαλα στην Λευκορωσία. Είμαστε πλέον Λευκορωσία μετά από 6 ώρες καθυστέρηση αλλά τουλάχιστον τα καταφέραμε και πατάμε Ρωσία έστω Λευκορωσία αν θέλετε. Μπαίνουμε σε έναν τεράστιο αυτοκινητόδρομο με 4 λουρίδες για κάθε κατεύθυνση όλο ευθεία και όλοι να πηγαίνουν με 100 χλμ την ώρα. Εφιάλτης λες και έβλεπα έργο σε slow motion. Που να τολμήσω να ανεβάσω ταχύτητα παρά μόνο αν ακλουθούσα κάνα παράνομο που έφτανε τα 110. Το τοπίο είχε μεταμορφωθεί πλέον σε μια απέραντη πεδιάδα χωρίς κάποιο ενδιαφέρον παρά μόνο η διαπίστωση ότι δεν υπήρχαν δάση παρά μόνο καλλιέργειες. Στα διόδια δεχόσασταν μόνο 1 ευρώ και έπρεπε να καταγράψουν και την πινακίδα. Πλέον έχει φτάσει 20:30 και πλέον δεν υπάρχει ελπίδα να φτάσουμε στο Minsk και την κάνουμε σε μια πόλη στον δρόμο μας για να κοιμηθούμε στο Baranavicy. Μπαίνουμε στην πόλη αλλά άντε να βρεις πως λέγονται τα ξενοδοχεία στα ρώσικα. Γυρνάμε κανα μισάωρο μέσα στην πόλη με αρκετές ύποπτες φάτσες να μας κοιτάνε περίεργα , όπου ξαφνικά βλέπουμε αραγμένες δυο goldwind με τέρμα το ράδιο αραγμένες στην κεντρική πλατεία. Κατευθείαν παρκάρουμε δίπλα τους και προς μεγάλη ανακούφιση μας ο ένας μιλάει σπαστά αγγλικά. Είναι πάρα πολύ φιλικοί και μας πηγαίνουν σε ξενοδοχείο κανονίζουν όλα τα διαδικαστικά και μας πληρώνουν και το φυλασσόμενο parking της μηχανής!!!
Το ξενοδοχείο έχει και casino και είναι γεμάτο με περιέργους τύπους και καλά σοβαρά κορίτσια. Το ξενοδοχείο μπορείς να το πεις και Γ κατηγορίας χωρίς ζεστό νερό και η τελευταία συντήρηση που δέχτηκε να ήταν υπό καθεστώς σοβιετικής ένωσης αλλά ήταν το καλύτερο της πόλης. Είχε 10 ορόφους και ο κάθε όροφος είχε και δικό του έλεγχο.
Είχαμε κάνει 450χλμ και η 6ωρη καθυστέρηση στα σύνορα μας είχε εξουθενώσει αλλά οι καινούργιοι φίλοι μας μας περίμεναν κάτω και έτσι μιας και η υποχρέωση που νιώθαμε ήταν πιο μεγάλη από την κούραση κατεβήκαμε να συζητήσουμε. Στην παρέα είχε προστεθεί και ένας τύπος με thundercat ο όποιος μίλαγε ευτυχώς άψογα αγγλικά και μπορέσαμε να ανταλλάξουμε απόψεις. Οι δουλείες που κάνανε οι δυο με τις goldwing ήταν ο ένας εφοριακός και ο άλλος αρχιτέκτονας και ο νεαρός με το thundercat είχε όμιλο με μαγαζιά. Οπότε αρκετά ευκατάστατοι όλοι τους. από άποψη μισθών ο βασικός τους ήταν στα 550 ευρώ και το 1000 ήταν μισθός στελέχους σε μεγάλη εταιρεία. Οι τιμές στις μηχανές ήταν ανάλογες με Ελλάδα αλλά έπρεπε να τις φέρουν καινούργιες ή μεταχειρισμένες από Πολωνία. Ανταλλακτικά δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα μέχρι και φίλτρο λαδιού από Πολωνία παράγγελλαν. Εννοείτε ότι ξέρανε τον rossi και ήταν fan. Αφού μιλήσαμε για τα τυπικά ήρθε η ώρα για τις δύσκολες πολιτικές συζητήσεις. Φάνηκε ότι ήταν πολύ περίεργοι για το πώς βλέπαμε τους αμερικάνους καθώς μου χώσανε την σπόντα ότι βλέπουμε ειδήσεις αναμασημένες του sky και του bbc φυσικά τους είπα βλέπουμε από εκεί αλλά φυσικά έχουμε κρίση και εννοείτε ότι η Ελλάδα στην πλειοψηφία της είναι ενάντια της πολιτικής των αμερικανών. Με αυτήν την δήλωση η παρέα έγινε πιο δεμένη και όλοι αρχίσαμε να πίνουμε ενάντια της Αμερικής. Μας είπαν ότι σαν χώρα είχαν κάνει προσπάθεια για την δύση αλλά δεν είχαν την ανταπόκριση που περίμεναν και τώρα είχε βγει σοσιαλιστικό κόμμα και τάχτηκαν υπέρ της μαμάς Ρωσίας και όλοι θαύμαζαν τον Πουτιν. Γενικά η συζήτηση είχε πολύ καλό επίπεδο και έδειχναν άνθρωποι που ξέρουν να σκέφτονται και να βλέπουν τα πράγματα πίσω από τα γεγονότα. Είχαν κάποιο φίλο για ενοικιαζόμενο δωμάτιο την Αγ. Πετρούπολη και πήραμε το τηλέφωνο του. Είχε φτάσει αργά και κάπου μας λυπήθηκαν και δώσαμε ραντεβού να συναντηθούμε στον γυρισμό. Μας κέρασαν για άλλη μια φορά!!!! Και ύπνος κατευθείαν.
Ξύπνημα και γεμάτοι άνχος πάμε να περάσουμε τα σύνορα της Ρωσίας. Φτάσαμε νωρίς το μεσημέρι οπλιστήκαμε με υπομονή και ριχτήκαμε στην μάχη. Γεμίσαμε με ένα σωρό έντυπα που έπρεπε να συμπληρώσουμε όλα στα ρώσικα. Κοιτώντας πως τα συμπλήρωναν τουρίστες κατάφερα και τα μισοεφτιαξα και περίμενα στην ουρά για να τα παραδώσω. Η ουρά αποτελούταν από κάπου 50 φορτηγατζήδες που κοίταγαν με μισό μάτι και πάντα προσπαθούσαν να μου φάνε την θέση, μεγάλη διάφορα από την σχέση μηχανόβιου-νταλικέρη που υπάρχει στην Ελλάδα-Ευρώπη. Όλα στα ρώσικα και κανείς να μην βοηθάει αλλά η ταμπέλα στην πόρτα για να είναι κλειστή λόγο aircondition σε αγγλικά…………….. Υπήρχαν και κάποια σχόλια του υπαλλήλου προς σε εμένα που έκανε όλους τους νταλικέρηδες να γελάσουν αλλά έκανα υπομονή και πέρασε και αυτό. Γενικά το κλήμα ήταν αρνητικό και δεν πολυχώνευαν την παρουσία μου. Κάποτε ξεμπερδέψαμε από εκεί και συνεχίσαμε στους τελωνιακούς. Μια από τα ιδία και εδώ με τις πληροφορίες που θελαν να γίνονται γελοίες πλέον. Ποσά ακριβώς κυβικά είναι η μηχανή, ποιος είναι ο κωδικός χρώματος της, πόσα χιλιόμετρα έχει η μηχανή, ποιο το βάρος της, τι είδος καύσιμο δέχεται, ποσά άτομα παίρνει, ποσά ντεσιμπέλ θόρυβο κάνει κλπ. Για να καταλάβω όλες τις ερωτήσεις και να απαντήσω έπεσε πολύ παντομίμα από έναν νεαρό ο οποίος με ανέλαβε προσωπικά. Αφού ξεμπερδέψαμε και με αυτά μου είπε ότι ήθελε να δει την μηχανή. Αφού βγήκαμε από το γραφείο και μέχρι να φτάσουμε την μηχανή μου είπε σε άπταιστα αγγλικά!!!!!!!!!!!! Ότι έχει και αυτός μηχανή ένα Suzuki haya. Φυσικά δεν μπήκα καν στην διαδικασία να ρωτήσω γιατί τώρα θυμήθηκε τα αγγλικά και πριν παιδευόμαστε αλλά μάλλον ήξερα την απάντηση. Ούτε φωτογραφία δεν τόλμαγα να πάρω μιας και δεν ήθελα μπλεξίματα. Αφού μας χαιρέτησε στρατιωτικά μας άνοιξε την πύλη και μετά από 3,5 ώρες καθυστέρηση πατάγαμε πλέον Ρωσία. Για συνάλλαγμα με βρήκε ένας τύπος της μαφίας και αντάλλαξα χωρίς κανένα πρόβλημα μου είπε ότι όλα τα αμάξια με σκούρα παράθυρα είναι μαφίας και να μην ανησυχώ δεν θα έχω κανένα πρόβλημα και έφυγε μέσα στην 7αρα BMW. Δεν το πολυπιστευαμε ότι περάσαμε τα σύνορα και έτσι φύγαμε γρήγορα για εθνική …..που καιρός για πανηγύρια.
Το σχέδιο μάχης ήταν να φτάσουμε όσο πιο κοντά στην Μόσχα. Ο αυτοκινητόδρομος τώρα είχε μεταμορφωθεί σε μιάμιση λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς διαχωριστικό με άπειρα μπαλώματα. Η ταχύτητα ήταν 100χλμ στροφή πουθενά και το τοπίο χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Καλλιέργειες πουθενά παρά μόνο βαρετή στέπα.
Σταματάμε για βενζίνη και καθώς πίνουμε νερό σταματάει ένα παλιό βαν κατεβαίνει ένας μεθυσμένος εργάτης και αρχίζει να τραγουδάει δεν μας πλησιάζει και εμείς χαμογελάμε αμήχανα, τότε κατεβαίνουν από το βαν άλλοι 10 και πιάνουν έναν (από αυτούς) και τον σαπίζουν στο ξύλο, τον είχαν κάτω και τον πάταγαν στο πρόσωπο αίματα παντού αλλά φαινόταν καθημερινότητα για αυτούς και η μηχανή ακριβώς δίπλα τους …..φωνάζω στην χαρά να πάει σε ένα απομακρυσμένο σημείο πηγαίνω παίρνω την μηχανή χωρίς ούτε καν να τους κοιτάξω παίρνω την μηχανή φοράμε κράνη και φεύγουμε σοκαρισμένοι. Και οι δυο σκεφτόμαστε που έχουμε μπλέξει πάλι αλλά συνεχίζουμε αλλά μπορώ να πω μουδιασμένοι.
Είναι απόγευμα πλέον και σε μια τυχαία έξοδο βγαίνουμε για να βρούμε κάποιο ξενοδοχείο. Το χωριό που διαλέξαμε λέγετε Gagarin και είναι το χωριό του πρώτου αστροναύτη όπως μας πληροφορούν τεράστιες πινακίδες. Μπαίνουμε στο χωριό και ήταν ένα ωραίο χωριουδάκι με πολύ ησυχία λίγη κίνηση αλλά οι κάτοικοι μας κοίταγαν περίεργα….. ρωτάμε σε ένα ξενοδοχείο για δωμάτιο και μας είπαν ότι δεν έχουν και να φύγουμε από το χωριό και να μην ρωτήσουμε αλλού ( μάλλον… μιας και τώρα μάθαινα ρώσικη παντομίμα ) αλλά μου έκανε τρομερή εντύπωση θύμιζε απομονωμένο μέρος που ήξερε ο ένας τον άλλον με τα μικρά του και δεν θελαν ξένους. Πρέπει να παραδεχτώ ότι είχα και τα χάλια μου από την κούραση αλλά και πάλι ήταν πολύ περίεργο και δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ στην Χαρά αν ήμαστε σε κουμμουνιστικό κράτος. Τέλος πάντων μπήκαμε πάλι αυτοκινητόδρομο.
Μετά από 800χλμ και καμιά 60χλμ από την Μόσχα βρήκαμε πάνω στον αυτοκινητόδρομο ένα ξενοδοχείο για νταλίκες. Είχε δικό του parking φυλασσόμενο για της νταλίκες και εκεί έβγαλε το βραδύ η μηχανή δίπλα στους φύλακες. 65 ευρώ το δωμάτιο το οποίο ήταν αρκετά καλό. Ο ξενώνας είχε όλα τα απαραίτητα για νταλικέρηδες με κοπέλες για «μασάζ» να σε περιμένουν να διαλέξεις την reception με see through αμφίεση. Ύπνος γεμάτος άγχος μιας και αύριο η εύρεση καταλύματος είναι ένα κρίσιμο σημείο του ταξιδίου αφού ένα φτηνό δωμάτιο στην Μόσχα έχει 350ευρω και πάνω μιας και οι τουρίστες στα ξενοδοχεία έχουν μια αρκετά μεγάλη επιβάρυνση νομίζω 30%.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 11:57
Ξύπνημα και μετά από λίγο βλέπουμε τα τεράστια κτίρια της Μόσχας και πλέον χαμογελάμε σαν μικρά παιδιά.
Επόμενο βήμα ξενοδοχείο. Από το internet είχα βρει μερικά ξενοδοχεία αλλά δεν ήξερα τον κωδικό τηλεφώνου για να τους πάρω τηλέφωνο. Σταματάμε να βγάλουμε μια φωτογραφία και να συνεννοηθούμε για το τι θα κάνουμε και μας πλησιάζουν 2 αμερικανοί τουρίστες και μας λένε ότι έχουν βρει δωμάτιο σε σπίτι και τους έρχεται 170ευρω το άτομο αλλά δεν υπάρχει άλλο……αλλά το καλό είναι ότι ξέρανε τον κωδικό της πόλης για να πάρουμε τηλέφωνο. Είχα κάτι ξενοδοχεία βρει από το internet και πήρα το πρώτο που με είχε εντυπωσιάσει από την χαμηλή τιμή που είχε. Προς μεγάλη μου έκπληξη η τιμή ίσχυε και φυσικά έκλεισα δωμάτιο 75 ευρώ!!!!!
Σε μια φάση σταματάει Mercedes μαφίας και κατεβαίνει τύπος και με ρωτάει σε άψογα αγγλικά για την μηχανή και πόσο την έχω πάρει. Ο τύπος θαμώνας γυμναστηρίου και γεμάτος τατου με ξυρισμένο κεφάλι, αλλά πολύ φιλικός. Είχα μια αγωνιά βεβαία αλλά σε μια φάση έρχεται κάποιος ομοειδές του και του δίνει το πιο μεγάλο μάτσο από 500 ευρα που έχω δει με χαιρετάει και φεύγει. Σιγά σκέφτηκα μην ασχοληθεί με την μηχανή, σιγά μη μπλέξει αν την ήθελε θα την αγόραζε επιτόπου.
Κάναμε μια προσπάθεια να βρούμε το ξενοδοχείο με την μηχανή και με την βοήθεια περαστικών αλλά φάνηκε αδύνατη και έτσι πήραμε ένα ταχι μπήκε μέσα η Χαρά και το ακλούθησα εγώ. Το συγκρότημα των ξενοδοχείων ήταν απίστευτα καλό και εντυπωσιακό και το δωμάτιο πάρα πολύ καλό σχεδόν δεν το πιστεύαμε χοροπηδάγαμε από την χαρά μας. Η μηχανή φυλάχτηκε στο parking αλλά για καλύτερη ασφάλεια μας την βάλανο διπλά στο φυλάκιο που είχαν τραβώντας τα βλέμματα όλων τον περαστικών ( 3 μέρες πληρώσαμε 35 ευρώ ). Κοιμηθήκαμε 2 ώρες πήραμε της απαραίτητες πληροφορίες και χάρτες και με το απίστευτο μετρό (από άποψη παλαιότητας λειτουργικότητας και ομορφιάς των σταθμών) σε 10 λεπτά περιπατάγαμε την κόκκινη πλατεία. Πλέον εδώ τα λόγια χάνουν την αξία τους το μονό που θα πω είναι ότι μια ανατριχίλα μας είχε πιάσει καθώς περπατάμε μέρη που έβλεπες στην τηλεόραση από τις παρελάσεις του κόκκινου στρατού και είχαν μείνει στο μυαλό σαν απροσπέλαστα και ναμαστε εμείς και με μηχανή….ο καιρός τέλειος αρκετοί τουρίστες και αστυνομία παντού, η αίσθηση σιγουριάς που ένιωθα ήταν μοναδική, καθώς χωρίς υπερβολή για κάθε 20 τουρίστες πρέπει να υπήρχαν 2 αστυνομικοί. Νύχτωνε πλέον και κατά τις 22:30 γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
Επόμενο βήμα ξενοδοχείο. Από το internet είχα βρει μερικά ξενοδοχεία αλλά δεν ήξερα τον κωδικό τηλεφώνου για να τους πάρω τηλέφωνο. Σταματάμε να βγάλουμε μια φωτογραφία και να συνεννοηθούμε για το τι θα κάνουμε και μας πλησιάζουν 2 αμερικανοί τουρίστες και μας λένε ότι έχουν βρει δωμάτιο σε σπίτι και τους έρχεται 170ευρω το άτομο αλλά δεν υπάρχει άλλο……αλλά το καλό είναι ότι ξέρανε τον κωδικό της πόλης για να πάρουμε τηλέφωνο. Είχα κάτι ξενοδοχεία βρει από το internet και πήρα το πρώτο που με είχε εντυπωσιάσει από την χαμηλή τιμή που είχε. Προς μεγάλη μου έκπληξη η τιμή ίσχυε και φυσικά έκλεισα δωμάτιο 75 ευρώ!!!!!
Σε μια φάση σταματάει Mercedes μαφίας και κατεβαίνει τύπος και με ρωτάει σε άψογα αγγλικά για την μηχανή και πόσο την έχω πάρει. Ο τύπος θαμώνας γυμναστηρίου και γεμάτος τατου με ξυρισμένο κεφάλι, αλλά πολύ φιλικός. Είχα μια αγωνιά βεβαία αλλά σε μια φάση έρχεται κάποιος ομοειδές του και του δίνει το πιο μεγάλο μάτσο από 500 ευρα που έχω δει με χαιρετάει και φεύγει. Σιγά σκέφτηκα μην ασχοληθεί με την μηχανή, σιγά μη μπλέξει αν την ήθελε θα την αγόραζε επιτόπου.
Κάναμε μια προσπάθεια να βρούμε το ξενοδοχείο με την μηχανή και με την βοήθεια περαστικών αλλά φάνηκε αδύνατη και έτσι πήραμε ένα ταχι μπήκε μέσα η Χαρά και το ακλούθησα εγώ. Το συγκρότημα των ξενοδοχείων ήταν απίστευτα καλό και εντυπωσιακό και το δωμάτιο πάρα πολύ καλό σχεδόν δεν το πιστεύαμε χοροπηδάγαμε από την χαρά μας. Η μηχανή φυλάχτηκε στο parking αλλά για καλύτερη ασφάλεια μας την βάλανο διπλά στο φυλάκιο που είχαν τραβώντας τα βλέμματα όλων τον περαστικών ( 3 μέρες πληρώσαμε 35 ευρώ ). Κοιμηθήκαμε 2 ώρες πήραμε της απαραίτητες πληροφορίες και χάρτες και με το απίστευτο μετρό (από άποψη παλαιότητας λειτουργικότητας και ομορφιάς των σταθμών) σε 10 λεπτά περιπατάγαμε την κόκκινη πλατεία. Πλέον εδώ τα λόγια χάνουν την αξία τους το μονό που θα πω είναι ότι μια ανατριχίλα μας είχε πιάσει καθώς περπατάμε μέρη που έβλεπες στην τηλεόραση από τις παρελάσεις του κόκκινου στρατού και είχαν μείνει στο μυαλό σαν απροσπέλαστα και ναμαστε εμείς και με μηχανή….ο καιρός τέλειος αρκετοί τουρίστες και αστυνομία παντού, η αίσθηση σιγουριάς που ένιωθα ήταν μοναδική, καθώς χωρίς υπερβολή για κάθε 20 τουρίστες πρέπει να υπήρχαν 2 αστυνομικοί. Νύχτωνε πλέον και κατά τις 22:30 γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 12:05
Της επόμενες δυο μέρες γυρνάμε στην κόκκινη πλατεία και το Κρεμλίνο όλα σε απόσταση περπατήματος και πήραμε το μετρό και πήγαμε και στο πανεπιστήμιο.
Σίγουρα υπάρχουν και περισσότερα πράγματα να δούμε αλλά την βόλτα στην κόκκινη πλατεία και στο ποτάμι δεν την χορταίναμε….
Σίγουρα υπάρχουν και περισσότερα πράγματα να δούμε αλλά την βόλτα στην κόκκινη πλατεία και στο ποτάμι δεν την χορταίναμε….
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 12:14
Από φαγητό υπήρχαν όλα τα αμερικανικά fast food, MacDonald’s, pizza hut κλπ
Προσοχή χρειάζεται γιατί το Κρεμλίνο κάποιες μέρες είναι κλειστό όπως και διάφορα εκθέματα αλλά υπάρχουν πληροφορίες στο net για τον προγραμματισμό σας. Ουρές υπήρχαν αλλά όχι τραγικά πράγματα μόνο για τον Λένιν θα χρειαστεί να περιμένετε 3 ώρες αναλόγως την ιδεολογία σας αξίζει ή όχι την αναμονή. Από ασφάλεια δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα απολύτως.
Προσοχή χρειάζεται γιατί το Κρεμλίνο κάποιες μέρες είναι κλειστό όπως και διάφορα εκθέματα αλλά υπάρχουν πληροφορίες στο net για τον προγραμματισμό σας. Ουρές υπήρχαν αλλά όχι τραγικά πράγματα μόνο για τον Λένιν θα χρειαστεί να περιμένετε 3 ώρες αναλόγως την ιδεολογία σας αξίζει ή όχι την αναμονή. Από ασφάλεια δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα απολύτως.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 12:25
Τελευταίο απόγευμα στην Μόσχα και βλέπουμε τον ουρανό να σκοτεινιάζει επικίνδυνα και με το που μπαίνουμε στο ξενοδοχείο ξεσπά μια καλή θύελλα…μάλλον ήταν ο τρόπος της Μόσχας να μας πει άντε καλά κάτσατε παρακάτω τώρα.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 12:33
Ξύπνημα 05:00 το πρωί γιατί είχαμε ακούσει ότι είναι δύσκολος ο δρόμος και φεύγουμε. Η θύελλα ότι είχε σταματήσει αλλά έκανε κρύο 11 βαθμούς έδειχνε το vfr σύννεφα είχε αλλά κράταγε. Αφού χάσαμε 1 ώρα να προσπαθούμε να βγούμε από την Μόσχα και να πάρουμε την κατάλληλη κατεύθυνση ( πρώτη φορά που ζήλεψα GPS ) τελικά αρχίσαμε να ανεβαίνουμε για Αγ. Πετρούπολη.
Ο δρόμος Μόσχα – Αγ Πετρούπολη 750χλμ είναι μακρά ο χειρότερος και πιο επικίνδυνος δρόμος που έχω κάνει. Μιάμιση λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς διαχωριστικό. Η κίνηση ήταν απίστευτη, αλλά κίνηση από φορτηγά που κουβαλούσαν 20 χρόνια λειτουργίας το καθένα με θεόστραβες ζάντες. Πήγαιναν την πορεία τους χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα μάλιστα η άσφαλτος εκεί που παταγαν τα φορτηγά είχε κάτσει γύρω στους 20 πόντους και όποτε έμπαινε η μηχανή εκεί μέσα έπρεπε να πάρεις φόρα με ζικ ζακ για να βγεις. Σε όλο το δρόμο έβρισκες διάφορες παγίδες και από το οδόστρωμα αλλά και από εξαρτήματα από τα φορτηγά. Μέχρι να φτάσουμε στην Πετρούπολη πρέπει να μετρήσαμε και 20 ατυχήματα καμένα φορτηγά, τρακαρισμένα φορτηγά, ντεραπαρισμένα φορτηγά διαλυμένα φορτηγά, πραγματικά απίστευτες καταστάσεις. Αν πάθαιναν κάποιο λάστιχο (πίσω) δεν σταμάτησαν το άφηναν να καεί και να διαλυθεί και να φύγει!!!!!!!!! Φυσικά η ταχύτητα είχε πέσει στα 80 και τα μάτια μου είχαν κολλήσει στην ζελατίνα αλλά ήταν ρίσκο. Ευτυχώς ο καιρός ήταν κάλος αλλά ούτε αυτό κράτησε. Κάπου 100 χιλμ από την Πετρούπολη άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς τώρα τα πράγματα είχαν φύγει από κάθε λογική το πάτημα των φορτηγών είχε γεμίσει νερά και τα νερά που πεταγόσανταν ήταν απίστευτα πολλά, η ταχύτητα είχε πέσει πλέον στα 60 χλμ και έψαχνα για μέρος να σταματήσω να περάσει η καταιγίδα. Εκείνη την στιγμή ανοίγει ο δρόμος και γίνεται κανονικός αυτοκινητόδρομος με 3 λουρίδες και διαχωριστικό και ανασαίνω πάλι. Ο δρόμος καινούργιος και μάλλον θα τον φτάσουν μέχρι Μόσχα.
Φτάνουμε Αγ. Πετρούπολη βρίσκουμε και τον φίλο και μας νοικιάζει το διαμέρισμα της γκόμενας του προς 60 ευρώ την ημέρα. Parking για την μηχανή κανένα πρόβλημα μιας και κάθε γειτονία έχει δικό της ιδιωτικό parking. Φτιάξαμε μια μακαρονάδα και κάναμε βόλτα στην γειτονιά να ηρεμήσουμε λιγάκι. Η γειτονία αποτελούταν από τεράστιες πολυκατοικίες που θύμιζαν τις δίκες μας εργατικές κατοικίες αλλά ήταν ιδιόκτητες. Η συντήρηση ήταν όσο ακριβός χρειαζόταν για να μείνει άνθρωπος, αλλά είχαν παντού πάρκα με παιδικές χαρές και γήπεδα μπάσκετ ποδόσφαιρου και έβλεπες παντού πράσινο. Ξύπνημα 10 και άντε να βρούμε τρόπο να πάμε στο κέντρο. Μας είχε πει ότι περνάνε αμάξια ιδιωτικά του κάνεις νόημα και σε πηγαίνουν όπου θέλεις με διακανονισμό τιμής αλλά δεν τολμήσαμε να το κάνουμε. Λεωφορείο μέχρι το μετρό και κέντρο σε μίση ώρα.
Αν είσαστε καλοί στο ποδαρόδρομο όλο το κέντρο γυρνιέται με τα πόδια.
Ο δρόμος Μόσχα – Αγ Πετρούπολη 750χλμ είναι μακρά ο χειρότερος και πιο επικίνδυνος δρόμος που έχω κάνει. Μιάμιση λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς διαχωριστικό. Η κίνηση ήταν απίστευτη, αλλά κίνηση από φορτηγά που κουβαλούσαν 20 χρόνια λειτουργίας το καθένα με θεόστραβες ζάντες. Πήγαιναν την πορεία τους χωρίς να τους ενδιαφέρει τίποτα μάλιστα η άσφαλτος εκεί που παταγαν τα φορτηγά είχε κάτσει γύρω στους 20 πόντους και όποτε έμπαινε η μηχανή εκεί μέσα έπρεπε να πάρεις φόρα με ζικ ζακ για να βγεις. Σε όλο το δρόμο έβρισκες διάφορες παγίδες και από το οδόστρωμα αλλά και από εξαρτήματα από τα φορτηγά. Μέχρι να φτάσουμε στην Πετρούπολη πρέπει να μετρήσαμε και 20 ατυχήματα καμένα φορτηγά, τρακαρισμένα φορτηγά, ντεραπαρισμένα φορτηγά διαλυμένα φορτηγά, πραγματικά απίστευτες καταστάσεις. Αν πάθαιναν κάποιο λάστιχο (πίσω) δεν σταμάτησαν το άφηναν να καεί και να διαλυθεί και να φύγει!!!!!!!!! Φυσικά η ταχύτητα είχε πέσει στα 80 και τα μάτια μου είχαν κολλήσει στην ζελατίνα αλλά ήταν ρίσκο. Ευτυχώς ο καιρός ήταν κάλος αλλά ούτε αυτό κράτησε. Κάπου 100 χιλμ από την Πετρούπολη άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς τώρα τα πράγματα είχαν φύγει από κάθε λογική το πάτημα των φορτηγών είχε γεμίσει νερά και τα νερά που πεταγόσανταν ήταν απίστευτα πολλά, η ταχύτητα είχε πέσει πλέον στα 60 χλμ και έψαχνα για μέρος να σταματήσω να περάσει η καταιγίδα. Εκείνη την στιγμή ανοίγει ο δρόμος και γίνεται κανονικός αυτοκινητόδρομος με 3 λουρίδες και διαχωριστικό και ανασαίνω πάλι. Ο δρόμος καινούργιος και μάλλον θα τον φτάσουν μέχρι Μόσχα.
Φτάνουμε Αγ. Πετρούπολη βρίσκουμε και τον φίλο και μας νοικιάζει το διαμέρισμα της γκόμενας του προς 60 ευρώ την ημέρα. Parking για την μηχανή κανένα πρόβλημα μιας και κάθε γειτονία έχει δικό της ιδιωτικό parking. Φτιάξαμε μια μακαρονάδα και κάναμε βόλτα στην γειτονιά να ηρεμήσουμε λιγάκι. Η γειτονία αποτελούταν από τεράστιες πολυκατοικίες που θύμιζαν τις δίκες μας εργατικές κατοικίες αλλά ήταν ιδιόκτητες. Η συντήρηση ήταν όσο ακριβός χρειαζόταν για να μείνει άνθρωπος, αλλά είχαν παντού πάρκα με παιδικές χαρές και γήπεδα μπάσκετ ποδόσφαιρου και έβλεπες παντού πράσινο. Ξύπνημα 10 και άντε να βρούμε τρόπο να πάμε στο κέντρο. Μας είχε πει ότι περνάνε αμάξια ιδιωτικά του κάνεις νόημα και σε πηγαίνουν όπου θέλεις με διακανονισμό τιμής αλλά δεν τολμήσαμε να το κάνουμε. Λεωφορείο μέχρι το μετρό και κέντρο σε μίση ώρα.
Αν είσαστε καλοί στο ποδαρόδρομο όλο το κέντρο γυρνιέται με τα πόδια.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 13:29
Φαγητά ας είναι καλά τα αμερικανικά fast food. Τον καφέ τώρα θα τον πληρώσετε πιο ακριβά από την Ελλάδα. Γενικά το επίπεδο είναι πολύ υψηλό και τα αμάξια είναι από ακριβά εως απλησίαστα. Μηχανές υπάρχουν αλλά οι οδηγοί φοράνε κάτι άσχετα ( SS μηχανή με προστασία από εντούρο) και αράζουν όλο στυλ στην καφετέρια με μηχανάκια 5ετιας. Υπάρχει και πολεμικό μουσείο
Έχει επεξεργασθεί από τον/την GLYSTRAS στις Τρι 6 Μάης - 13:45, 1 φορά
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 13:42
Εννοείτε ότι θα πατέ στα βασιλικά ανάκτορα στην έξοχη που μοιάζουν κάτι σαν Βερσαλλίες αλλά καμιά σχέση πάθαινες πλάκα από τον πλούτο…. Δεν πιστεύεις ότι είσαι σε κουμμουνιστικό κράτος.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 13:57
Η πόλη είναι πανέμορφη με μεγάλα κανάλια να την διασχίζουν με τεράστια κτήρια και εκκλησιές. Κρατάει κάτι το αριστοκρατικό κάτι ανάμεσα σε Βιέννη με Βενετία αλλά χωρίς την βρώμα της Βενετίας. Η πόλη δεν χορταίνετε……….
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 14:25
Αφού πήραμε μέσα σε 2 μέρες ότι πιο πολλά μπορούσαμε από την πόλη ήρθε η ώρα του γυρισμού. Ξύπνημα 6 το πρωί και μονοκοπανιά κάτω για Belarus και baranovicy όπου μας περίμεναν οι φίλοι μας για να μας φιλοξενήσουν. Ο δρόμος τώρα είναι πολύ ωραίος χωρίς κίνηση μια λουρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς διαχωριστική αλλά με ατέλειωτες ευθείες μέσα σε δάση και στέπες και με βενζινάδικα κάθε 60-100 χιλμ τα χιλιόμετρα περνούν εύκολα και φτάνουμε στα σύνορα μεσημέρι.
Μόνοι μας στα σύνορα με ένα φυλάκιο και αφού του δίνουμε όλα τα χαρτιά μας εξυπηρετεί με χαμόγελο και πολύ γρήγορα αφήνουμε την Ρωσία. Ο δρόμος στην Λευκορωσία είναι καλύτερος και μπαίνουμε στον κύριο αυτοκινητόδρομο περνάμε το Minsk και το απόγευμα μετά από 1200 χλμ ήμαστε baravanicy και φιλοξενούμαστε στο σπίτι του φίλους μας με το thundercat Andre.
Μιας και είναι μαγαζάτορας πήρε ρεπό για την άλλη μέρα και έτσι καθίσαμε να γνωρίσουμε λίγο και την κουλτούρα των ανθρώπων καλύτερα.
Φυσικά το parking και γειτονία ισχύει και εδώ. Γενικά όλα είναι ίδια με την Ρωσία μόνο που είναι λίγο πιο φτωχά αν πρέπει να γίνει σύγκριση μιας και κωμόπολη δεν επισκέφτηκα στην Ρωσία παρά μόνο τουριστικά μέρη.
Για την φιλοξενία θα πω μόνο ότι μας έδωσε το κρεβάτι του να κοιμηθούμε και κοιμήθηκε στον καναπέ….. πήραμε την cabrio Mercedes του και γυρίσαμε τα περίχωρα. Πολύ ωραίες διαδρομές μέσα σε δάση με πινακίδες να προειδοποιούν για απότομη στροφή η οποία εδώ στην Ελλάδα θα την λέγαμε ελαφρά κλήση.
Πήγαμε σε ένα μοναστήρι να πιούμε θαυματουργό νερό και μετά πικ νικ σε λίμνη. Μας πήγε και γνωρίσαμε την οικογένεια του. Γενικά θύμισαν Ελλάδα του 70 με την θρησκεία και την οικογένεια να παίζει πρωταρχικό ρόλο. Είχε φύγει από το σπίτι με 1000 ευρώ και τώρα μετά από 1 χρόνο είχε δικά του 7 μαγαζιά και καθάριζε κάνα 1300 το μηνά. Μου είπε ότι το πρώτο μέλημα της ανεξάρτητης χώρας ήταν να ξεφορτωθούν την μαφία και τώρα πλέον ούτε οι τροχονόμοι δεν λαδώνονται!!!!!!! Γενικά τα ζευγάρια παντρεύονται νωρίς. Οι γυναίκες βλέπουν τον γάμο σαν απελευθέρωση ενώ οι άνδρες λόγο για να γνωρίσουν την βότκα., μετά χωρίζουν και οι γυναίκες γνωρίζουν το αρχαιότερο επάγγελμα. Καλά τους πάρα μείωσα τώρα αλλά υπάρχει και αυτό. Οι γυναίκες προσέχουν πολύ την διατροφή και το σώμα τους είναι αθλητικό και όλες φαίνονταν να έχουν ξοδέψει ώρα μπροστά στο καθρέφτη τους. γενικά ο κόσμος είναι χαμογελαστός και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν όπως μπορούν. Είναι πολύ περήφανοι για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μιας και αυτοί νίκησαν τον Χίτλερ και ελευθέρωσαν όλο τον κόσμο. Η γνώμη του για τον λαό του είναι ότι είναι οι καλύτεροι στο να έχουν ιδέες και να ξεκινάνε πράγματα αλλά μετά ξεφουσκώνουν εύκολα.
Μας πήγε και σε μια λίμνη και κάναμε και pick-nick. Ο κόσμος στοιβαγμένος στην κυριολεξία.
Μόνοι μας στα σύνορα με ένα φυλάκιο και αφού του δίνουμε όλα τα χαρτιά μας εξυπηρετεί με χαμόγελο και πολύ γρήγορα αφήνουμε την Ρωσία. Ο δρόμος στην Λευκορωσία είναι καλύτερος και μπαίνουμε στον κύριο αυτοκινητόδρομο περνάμε το Minsk και το απόγευμα μετά από 1200 χλμ ήμαστε baravanicy και φιλοξενούμαστε στο σπίτι του φίλους μας με το thundercat Andre.
Μιας και είναι μαγαζάτορας πήρε ρεπό για την άλλη μέρα και έτσι καθίσαμε να γνωρίσουμε λίγο και την κουλτούρα των ανθρώπων καλύτερα.
Φυσικά το parking και γειτονία ισχύει και εδώ. Γενικά όλα είναι ίδια με την Ρωσία μόνο που είναι λίγο πιο φτωχά αν πρέπει να γίνει σύγκριση μιας και κωμόπολη δεν επισκέφτηκα στην Ρωσία παρά μόνο τουριστικά μέρη.
Για την φιλοξενία θα πω μόνο ότι μας έδωσε το κρεβάτι του να κοιμηθούμε και κοιμήθηκε στον καναπέ….. πήραμε την cabrio Mercedes του και γυρίσαμε τα περίχωρα. Πολύ ωραίες διαδρομές μέσα σε δάση με πινακίδες να προειδοποιούν για απότομη στροφή η οποία εδώ στην Ελλάδα θα την λέγαμε ελαφρά κλήση.
Πήγαμε σε ένα μοναστήρι να πιούμε θαυματουργό νερό και μετά πικ νικ σε λίμνη. Μας πήγε και γνωρίσαμε την οικογένεια του. Γενικά θύμισαν Ελλάδα του 70 με την θρησκεία και την οικογένεια να παίζει πρωταρχικό ρόλο. Είχε φύγει από το σπίτι με 1000 ευρώ και τώρα μετά από 1 χρόνο είχε δικά του 7 μαγαζιά και καθάριζε κάνα 1300 το μηνά. Μου είπε ότι το πρώτο μέλημα της ανεξάρτητης χώρας ήταν να ξεφορτωθούν την μαφία και τώρα πλέον ούτε οι τροχονόμοι δεν λαδώνονται!!!!!!! Γενικά τα ζευγάρια παντρεύονται νωρίς. Οι γυναίκες βλέπουν τον γάμο σαν απελευθέρωση ενώ οι άνδρες λόγο για να γνωρίσουν την βότκα., μετά χωρίζουν και οι γυναίκες γνωρίζουν το αρχαιότερο επάγγελμα. Καλά τους πάρα μείωσα τώρα αλλά υπάρχει και αυτό. Οι γυναίκες προσέχουν πολύ την διατροφή και το σώμα τους είναι αθλητικό και όλες φαίνονταν να έχουν ξοδέψει ώρα μπροστά στο καθρέφτη τους. γενικά ο κόσμος είναι χαμογελαστός και πρόθυμοι να σε βοηθήσουν όπως μπορούν. Είναι πολύ περήφανοι για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο μιας και αυτοί νίκησαν τον Χίτλερ και ελευθέρωσαν όλο τον κόσμο. Η γνώμη του για τον λαό του είναι ότι είναι οι καλύτεροι στο να έχουν ιδέες και να ξεκινάνε πράγματα αλλά μετά ξεφουσκώνουν εύκολα.
Μας πήγε και σε μια λίμνη και κάναμε και pick-nick. Ο κόσμος στοιβαγμένος στην κυριολεξία.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 14:30
Το απόγευμα βρεθήκαμε και με την άλλη παρέα και μας είχαν ετοιμάσει έκπληξη. Ρώσικο χαμάμ. Βρεθήκαμε ξαφνικά σε ένα εξοχικό σπίτι και όλοι γδύθηκαν για να στριμωχτούμε όλοι σε ένα καυτό δωμάτιο. Κάπου σε αυτό το σημείο ανησύχησα και μου ήρθαν στο μυαλό διάφορες ιστορίες τρόμου και πήρα ένα τηλέφωνο τον αδελφό μου και του έδωσα τις πινακίδες από τα αυτοκίνητα τους, ξέρω υπερβολικός αλλά……
Τέλος πάντων όλα καλά και η εμπειρία μοναδική, η διάφορα του ρώσικου είναι ότι ρίχνουν νερό πάνω στις καυτές πέτρες και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αυξάνει κατακόρυφα την θερμοκρασία στο σώμα μέσω της υγρασίας. Αρέσει όπως είπαν γιατί προκαλεί έκρηξη αδρεναλίνης όπως διαπίστωσα γιατί όλο σου το σώμα φωνάζει βγες από εκεί μέσα και το μυαλό σου λέει κάτσε λίγο ακόμα μην ξεφτιλίσουμε την Ελλάδα, χα…. Κάτσαμε από 3 φόρες των 10 λεπτών κάτι που το θεώρησα προσωπικό κατόρθωμα μόνο και μόνο για να απογοητευτώ όταν μας είπαν ότι την θερμοκρασία την κράτησαν χαμηλά στους 70 βαθμούς επειδή ήμασταν ξένοι και όχι στο συνηθισμένο 90…. Μας ράπισαν και με ένα φυτό για να μαλακώσει το δέρμα και ήμασταν έτοιμοι. Καλή η εμπειρία αλλά η κούραση που μας πρόσθεσε ήταν απίστευτη. Αφού τους ευχαριστήσαμε έφτασε η ώρα του ύπνου και της ετοιμασίας για να φύγουμε το επόμενο πρωινό.
Τέλος πάντων όλα καλά και η εμπειρία μοναδική, η διάφορα του ρώσικου είναι ότι ρίχνουν νερό πάνω στις καυτές πέτρες και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να αυξάνει κατακόρυφα την θερμοκρασία στο σώμα μέσω της υγρασίας. Αρέσει όπως είπαν γιατί προκαλεί έκρηξη αδρεναλίνης όπως διαπίστωσα γιατί όλο σου το σώμα φωνάζει βγες από εκεί μέσα και το μυαλό σου λέει κάτσε λίγο ακόμα μην ξεφτιλίσουμε την Ελλάδα, χα…. Κάτσαμε από 3 φόρες των 10 λεπτών κάτι που το θεώρησα προσωπικό κατόρθωμα μόνο και μόνο για να απογοητευτώ όταν μας είπαν ότι την θερμοκρασία την κράτησαν χαμηλά στους 70 βαθμούς επειδή ήμασταν ξένοι και όχι στο συνηθισμένο 90…. Μας ράπισαν και με ένα φυτό για να μαλακώσει το δέρμα και ήμασταν έτοιμοι. Καλή η εμπειρία αλλά η κούραση που μας πρόσθεσε ήταν απίστευτη. Αφού τους ευχαριστήσαμε έφτασε η ώρα του ύπνου και της ετοιμασίας για να φύγουμε το επόμενο πρωινό.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 14:31
Ξύπνημα και δρόμο για Κρακοβία. Κατά της 10:00 οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν ( χαμάμ βλέπεις) και αράζουμε σε ένα πεζοδρόμιο μέσα σε ένα χωριό, βρίσκουμε κάτι red bull και πίνω 4 μαζί και σε ένα τέταρτο τραγουδώ μέσα από το κράνος μπας και μου φύγει η υπερένταση………..Τα χιλιόμετρα κυλούν εύκολα και περνάμε τα σύνορα για Πολωνία πολύ εύκολα μόνο 2 ώρες καθυστέρηση μιας και μας βοήθησε ένας πολωνός με μηχανή που φαινόταν να γνωρίζει τους πάντες και να παρακάμπτει τις ουρές, αφού μας κράτησαν και όλα τα υπόλοιπα χαρτιά που είχαμε μαζέψει από τα σύνορα για να μπούμε αποχαιρετήσαμε την Λευκορωσία με ένα χαμόγελο που πήγαζε από την ανάμνηση του πως είχαμε μπει και την αμφιβολία που νιώθαμε για το εγχείρημα. Αποφασίσαμε να πάμε από την Βαρσοβία και μετά κάτω για να μείνουμε στην εθνική όσο το δυνατόν πιο πολύ αλλά μάταιο αφού και εκεί γίνονταν άπειρα έργα.
Κακήν κακώς φτάνουμε Κρακοβία κατά της 17:00 και αποφασίζουμε να κάνουμε το πρώτο camping του ταξιδίου τιμής ένεκεν της σκηνής που καβαλάγαμε. Το camping βρέθηκε εύκολα και θύμιζε οικογενειακή επιχείρηση αλλά από την καλή της μεριά.
Ύπνος βαθύς μετά από 750 χλμ.
Κακήν κακώς φτάνουμε Κρακοβία κατά της 17:00 και αποφασίζουμε να κάνουμε το πρώτο camping του ταξιδίου τιμής ένεκεν της σκηνής που καβαλάγαμε. Το camping βρέθηκε εύκολα και θύμιζε οικογενειακή επιχείρηση αλλά από την καλή της μεριά.
Ύπνος βαθύς μετά από 750 χλμ.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 14:39
Ξύπνημα και μετά από 65 χιλιόμετρα περνάμε τις πύλες του ¶ουσβιτς του πιο περιβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης. Η είσοδος είναι δωρεάν και η εμπειρία απίστευτη. Χρειάζεται ξεχωριστή ενότητα για να αναλύσω τα συναισθήματα και τις πληροφορίες που αποκομίσαμε. Γενικά είναι μια εμπειρία που συμπληρώνει την προσωπικότητα κάθε επισκέπτη και την καβαλάει μετά για πάντα μαζί του.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 14:54
Επισκεφτήκαμε και ένα από τα πιο παλιά ορυχεία άλατος που υπάρχουν μια δαιδαλώδες εγκατάσταση στα έγκατα της γης
Ότι βλέπετε είναι φτιαγμένο από αλάτι και μέσα υπάρχουν πάνω από 30 εκκλησιές.
Ότι βλέπετε είναι φτιαγμένο από αλάτι και μέσα υπάρχουν πάνω από 30 εκκλησιές.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 14:58
Έχει φτάσει πια απόγευμα και η κούραση μας αποτρέπει να πάμε στο υπέροχο κάστρο της Κρακοβίας απλά το θαυμάζουμε από μακριά και του δίνουμε υπόσχεση για κάποια άλλη φορά και πηγαίνουμε στο κέντρο της πόλης που δεσπόζει μια τεράστια πλατεία για καφεδάκι και περπάτημα. Η πόλη είναι πολύ ωραία διατηρώντας τα μεσαιωνικά στοιχειά που ευτυχώς είναι μαζεμένα όλα στο κέντρο και βλέπονται ευχάριστα με μια χαλαρή βόλτα με τα πόδια. Η πλατεία λίγο μας χάλασε μιας και υπήρχαν παντού καφετέριες και είχε χάσει το χρώμα της αλλά ο τουρισμός της ήταν απίστευτος πολύς.
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Απ: ΡΩΣΙΑ
GLYSTRAS Τρι 6 Μάης - 15:02
Ύπνος και φεύγουμε 06:00 το πρωί για τον γυρισμό. Μετά από 850 χιλ ύπνος σε ένα ξενοδοχείο πάνω στο δρόμο με 45 ευρώ το δίκλινο και προσπάθεια ξεκούρασης μιας πολύ δύσκολης μέρας αφού η ζέστη είναι πλέον ανυπόφορη (40 βαθμοί) εννοείτε ότι υπήρχε φυλασσόμενο garage. Ξύπνημα νωρίς μπας και γλυτώσουμε την ζέστη αλλά μάταια η ταχύτητα έχει πέσει στα 110 χιλ και απλά προσπαθούμε να επιζήσουμε. Μπαίνουμε στα Σκόπια και μιας και είχαμε συνάλλαγμα τους αποφασίζουμε (λανθασμένα) να βάλουμε βενζίνη. Σταματάμε στο πιο κυριλέ βενζινάδικο που βρίσκουμε και μέχρι να γεμίσει το ντεπόζιτο μας την έχουν πέσει 3 σκοπιανοί οι οποίοι γελάνε, φωνάζουν και μας έχουν βάλει στην μέση, φοράμε τα κράνη ανεβαίνουμε στην μηχανή και φεύγουμε μέσα σε σπρωξιές και προκλήσεις, 1 λεπτό να αργούσαμε και πιστεύω θα είχαμε διαφορετική κατάληξη από μόνο την τρομάρα μας.
Επόμενη μέρα όλο ταξίδι κάτω από 43 βαθμούς και φτάσαμε πάτρα 03:00 την νύχτα αφού κάναμε και μια στάση ένα τετράωρο σε ξενοδοχείο το μεσημέρι λόγο ζέστης.
Αν θέλουμε να πούμε επιγραμματικά τι μας έμεινε από το ταξίδι.
-Η κούραση που τραβήξαμε και πόσο καιρό κάναμε για να συνέρθουμε.
-Οι καινούργιοι φίλοι μας που ακόμα έχουμε επικοινωνία
-Την φιλικότητα των Ρώσων είχε πολύ φάση μπάτσοι και άνθρωποι τις μαφίας να μας κάνουν παντομίμα για να καταλάβουμε τον δρόμο.
-Την δυναμική ( από άποψη ευημερίας-δύναμης ) που έχει η Ρωσία.
-Την απίστευτη ομορφιά των πόλεων κα το αδιάφορο τοπίο μέχρι να φτάσουμε σε αυτές.
-Ο δρόμος Μόσχα Αγ. Πετρούπολη.
-Ο ιδιοκτήτης του camping στην Κρακοβία που δάκρυσε όταν άκουσε ότι ήμαστε από Ελλάδα.
-Το πόσο άρρωστοι αισθανθήκαμε σε ένα δωμάτιο στο ¶ουσβιτς.
-Το πόσο εύκολα ήταν τα πράγματα να πάνε στραβά.
-Το ότι το vfr με μαμά αναρτήσεις δεν θα την έβγαζε ( δικαβαλο και με σκηνή )
-Ότι για άλλη μια φορά πόσο σωστό είναι να κλείνεις τα αυτιά και να κυνηγάς τους στόχους σου.
Επαφές με τους ρώσους έχω κρατήσει και όποιος ενδιαφέρετε μπορώ να τον βοηθήσω.
Από το ταξίδι θα άλλαζα μόνο το πέρασμα από τα Σκόπια με Βουλγαρία.
Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι στοίχησε 4.500 ευρώ περίπου.
Θέλω να ευχαριστήσω τον Μάριο από την Λέσχη Μοτοσικλετιστών Καλαμάτας μιας και μου έδωσε κουράγιο και οδηγίες αφού έχει κάνει και αυτός το ίδιο ταξίδι…….
Επόμενη μέρα όλο ταξίδι κάτω από 43 βαθμούς και φτάσαμε πάτρα 03:00 την νύχτα αφού κάναμε και μια στάση ένα τετράωρο σε ξενοδοχείο το μεσημέρι λόγο ζέστης.
Αν θέλουμε να πούμε επιγραμματικά τι μας έμεινε από το ταξίδι.
-Η κούραση που τραβήξαμε και πόσο καιρό κάναμε για να συνέρθουμε.
-Οι καινούργιοι φίλοι μας που ακόμα έχουμε επικοινωνία
-Την φιλικότητα των Ρώσων είχε πολύ φάση μπάτσοι και άνθρωποι τις μαφίας να μας κάνουν παντομίμα για να καταλάβουμε τον δρόμο.
-Την δυναμική ( από άποψη ευημερίας-δύναμης ) που έχει η Ρωσία.
-Την απίστευτη ομορφιά των πόλεων κα το αδιάφορο τοπίο μέχρι να φτάσουμε σε αυτές.
-Ο δρόμος Μόσχα Αγ. Πετρούπολη.
-Ο ιδιοκτήτης του camping στην Κρακοβία που δάκρυσε όταν άκουσε ότι ήμαστε από Ελλάδα.
-Το πόσο άρρωστοι αισθανθήκαμε σε ένα δωμάτιο στο ¶ουσβιτς.
-Το πόσο εύκολα ήταν τα πράγματα να πάνε στραβά.
-Το ότι το vfr με μαμά αναρτήσεις δεν θα την έβγαζε ( δικαβαλο και με σκηνή )
-Ότι για άλλη μια φορά πόσο σωστό είναι να κλείνεις τα αυτιά και να κυνηγάς τους στόχους σου.
Επαφές με τους ρώσους έχω κρατήσει και όποιος ενδιαφέρετε μπορώ να τον βοηθήσω.
Από το ταξίδι θα άλλαζα μόνο το πέρασμα από τα Σκόπια με Βουλγαρία.
Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι στοίχησε 4.500 ευρώ περίπου.
Θέλω να ευχαριστήσω τον Μάριο από την Λέσχη Μοτοσικλετιστών Καλαμάτας μιας και μου έδωσε κουράγιο και οδηγίες αφού έχει κάνει και αυτός το ίδιο ταξίδι…….
GLYSTRAS- Super Member
- Αριθμός μηνυμάτων : 274
Registration date : 05/01/2008
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης|
|
|